Ο Άγιος Βασίλης έπαθε κατάθλιψη!

Τα Χριστούγεννα επρόκειτο να έρθουν κι Άγιος Βασίλης έφτιαχνε τα ίδια παιχνίδια με τους προηγούμενους χρόνους. Γι’ αυτό το λόγο, ένιωθε βαρετά τον τελευταίο καιρό. Θα μπορούσε να πει κανείς σχεδόν καταθλιπτικά. Εκείνη την ώρα διάβαζε ένα γράμμα από ένα παιδάκι, το οποίο έγραφε:

-«Αξιαγάπητε Άγιε,

Όπως θα ξέρεις άλλωστε, εγώ είμαι ένα πολύ καλό παιδάκι, που τρώει όλο το φαί του και διαβάζει τα μαθήματά του. Μάλιστα, είμαι τόσο καλό, που δε θέλω δώρο για τον εαυτό μου, αλλά για την μικρή μου αδερφή, που είναι ενός έτους…».

Σκέφτηκε ο Άγιος:

-«Μα τι αλτρουιστικό παιδάκι!». Συνεχίζει διαβάζοντας:

Αίσθηση καθήκοντος και καθαριότητα πόλης

Ο κυβερνητικός πράκτορας, με την ονομασία Ιάκωβος Δεσμός, περπατούσε προς το σπίτι του. Μια αποστολή είχε έρθει στο τέλος της, καθώς είχε αντιμετωπίσει επιτυχώς τον Χρυσοδάχτυλο, αφού είχε αποτρέψει την έκρηξη μιας πυρηνικής βόμβας, ενώ το χρονόμετρο των δευτερολέπτων έδειχναν 07.  Ήτανε ξημερώματα και περνούσε έξω από το πανεπιστήμιο του Πειραιά. Τέτοια ώρα δεν περίμενε να βρει κάποιον ξύπνιο. Είχε φτάσει στην πύλη του πανεπιστημίου και συνάντησε ένα γνώριμο πρόσωπο προς έκπληξή του. Ήταν ο σκουπιδιάρης της γειτονιάς του. Μόλις το κατάλαβε, τον χαιρέτησε με ένα πλατύ χαμόγελο λες κι ήταν παλιοί φίλοι:

Ακόμα σε θυμόμαστε…

Αφιερωμένο στη Γιαγιά μου Μαρίκα…

 

Ήρθα στον τάφο σου, γλυκά να σ’ αποχαιρετήσω,

πολλά χρόνια αργότερα να σε νεκροφιλήσω,

να σε τιμήσω απαγγέλλοντας αυτούς τους στίχους,

να θυμηθώ τα ξεχασμένα λόγια σου σαν ήχους: