«Αν ήταν η ζωή ερωτική σαν παραμύθι»

Και τι δε θα ‘κανα για να κερδίσω την καρδιά σου,

αν ήταν η ζωή ερωτική σαν παραμύθι,

θα ήταν ανοιχτός ο δρόμος προς την αγκαλιά σου,

θα γέμιζαν από αγάπη τα χτιστά σου στήθη.

Θα γκρέμιζα τα τείχη γύρω γύρω απ’ το κάστρο,

Θα σκότωνα το δράκο που σκληρά σε φυλακίζει,

Θα φώτιζα το σκότος μ’ ένα θαρραλέο άστρο,

Θα ένιωθες τον έρωτα γλυκά να σε αγγίζει.

Θα κύρηττα τον πόλεμο σε δαίμονες κι αγγέλους,

Θα ένιωθαν τον πόνο του οδυνηρού μου βέλους,

Θα έψελνα τον ύμνο σαν καντάδα της αγάπης,

Θα στόλιζα το στέμμα σου με όνυχα Βαγδάτης.

Και τι δε θα ‘κανα για να κερδίσω την καρδιά σου,

αν ήταν η ζωή ερωτική σαν παραμύθι,

θα ήταν ανοιχτός ο δρόμος προς την αγκαλιά σου,

θα γέμιζαν από αγάπη τα χτιστά σου στήθη.

Μα είναι η ζωή εδώ και τώρα να την πιούμε,

σαν κόκκινο, γλυκό κρασί, αργά να την γευτούμε,

σου δίνω άπλετα χαμόγελα, φιλιά και χάδια,

για όλα τα επόμενα, πικάντικά μας βράδια.

Θα λάβω τον ονειρικό χρησμό απ’ το μαντείο,

Θα γράφει για το μέλλον, μόνο για εμάς τους δύο.

σαν η σοφή πυθία να μας προβλέπει την μοίρα,

σε ήρεμα νερά θα προχωράμε με αλμύρα.       

 

Και τι δε θα ‘κανα για να κερδίσω την καρδιά σου,

αν ήταν η ζωή ερωτική σαν παραμύθι,

θα ήταν ανοιχτός ο δρόμος προς την αγκαλιά σου,

θα γέμιζαν από αγάπη τα χτιστά σου στήθη.

Μοσχόπουλος Γεράσιμος 30/12/11.