Και οι υπολογιστές έχουν ψυχή!

Ο Γιωργάκης συνδέει μια μνήμη usb απευθείας με τον εκτυπωτή για να εκτυπώσει ένα ποίημα, αλλά πριν προλάβει να το πραγματοποιήσει, ο υπολογιστής σβήνει μυστηριωδώς κι αναπάντεχα, οπότε ο Γιώργος τρέχει να το αναφέρει στον πατέρα του.

Όμως, οι υπολογιστές δεν είναι άψυχα όντα, όπως πιστεύουν πολλοί, αφού ο άνθρωπος τους κατασκεύασε κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν και γι’ αυτό το λόγο κάθε εξάρτημα έχει ζωή και μιλά όπως κι εμείς! Εντάξει, ίσως, όχι κατ’ εικόνα, αλλά θέλω να πω πως οι υπολογιστές είναι έμψυχα όντα! Αυτή τη στιγμή, μάλιστα, που γράφω αυτό το κείμενο, ο εκτυπωτής ρωτάει την μνήμη usb:

-«Τι έγινε; Πήρες χαμπάρι;».

-«Δεν ξέρω ακριβώς. Εκείνη τη στιγμή είχα κάτι νταραβέρια με το σκληρό δίσκο, αλλά δεν πρόλαβα να τα ολοκληρώσω».

-«Τι είδους νταραβέρια;».

-«Μη ζηλεύεις! Αναφέρομαι σε απλή αντιγραφή αρχείων! Ο νους σου πηγαίνει όλο στο πονηρό!».

-«Αφού είσαι σεσημασμένη ερωμένη!».

-«Όλα τα παρεξηγείς. Είναι ο προορισμός μου να συνδέομαι με πολλούς διαφορετικούς υπολογιστές και να αποθηκεύω τα δεδομένα τους. Εγώ δε ζηλεύω που αποτυπώνεις το χρώμα σου πάνω στις κόλλες χαρτί, που εκτυπώνει ο μικρός».

-«Που το ξέρεις εσύ αυτό;».

-«Αφού έχω επικοινωνία με το σκληρό δίσκο και πολλές φορές τα αρχεία, που εκτυπώνει ο Γιώργος, τα αποθηκεύει και σε μένα για να τα δείξει και στους φίλους του».

            Ο εκτυπωτής αλλάζει τη ροή της συζήτησης μιας και στριμώχτηκε, οπότε ρωτάει:

-«Μιας κι έχεις επικοινωνία με το σκληρό δίσκο. Πρόλαβες να μάθεις για το τι έγινε;».

-«Σίγουρα έγινε τερματισμός του υπολογιστή, γιατί τώρα δεν έχω επικοινωνία με κανένα από τα εσωτερικά του εξαρτήματα, αλλά φοβάμαι πως δεν έγινε ασφαλή κατάργηση».

-«Πως το συμπεραίνεις αυτό;».

-«Καταρχήν ο υπολογιστής τερμάτισε απότομα».

-«Αυτό το ξέρω!».

-«Αυτό, που δεν γνωρίζεις, όμως, είναι πως λίγο πριν σβήσει ο υπολογιστής, η κάρτα γραφικών ένιωθε αφόρητη ζέστη! Τη στιγμή, που ο επεξεργαστής έδινε την εντολή της εκτύπωσης μας έλεγε τα παράπονα της προαναφερθείσας».

-«Και αυτός πως το ήξερε;».

-«Πάντα καχύποπτος είσαι! Του το μετέφερε η μητρική κάρτα!» και λίγο μετά η μνήμη usb βγάζει ένα αναστεναγμό.

-«Γιατί ανησυχείς;».

-«Σκέφτομαι πως αν έχει πάθει κάτι και η μητρική κάρτα, τότε το κόστος είναι μεγάλο για να επισκευαστεί ο υπολογιστής και ο πατέρας του μικρού Γιώργου έχει υποστεί μείωση μισθού τώρα τελευταία, λόγω της οικονομικής κρίσης. Σαν επακόλουθο όλα αυτά πιθανώς θα έχουν την αχρηστία του υπολογιστή και κατ’ επέκταση δεν θα τα λέμε ούτε εμείς».

-«Τα στηρίζεις κάπου τα λεγόμενά σου;».

-«Άπιστος Θωμάς είσαι! Έχω ένα ποίημα του Γιωργάκη, αλλά δε μπορείς να το εκτυπώσεις, καθώς ο υπολογιστής δε λειτουργεί, οπότε θα στο απαγγείλω, αφού εσύ βρίσκεσαι στην πρίζα κι εγώ παίρνω ρεύμα μέσω εσένα:

Ο εργοδότης του μπαμπά το παίζει κακομοίρης,

αφού με πρόφαση την οικονομική μας κρίση,

μειώνει τους μισθούς και είναι ο μπαμπάς μπατίρης,

στο σύστημά μας έρχεται γοργά του ήλιου δύση».

-«Όντως, τα πράγματα είναι κρίσιμα!».

-«Για την κοινωνία ή για τον υπολογιστή μας;».

-«Και για τα δύο!».

            Εκείνη τη στιγμή έρχεται ο Γιώργος με τον πατέρα του και ο τελευταίος πατάει το κουμπί εκκίνησης του υπολογιστή, χωρίς όμως να συμβαίνει το επιθυμητό αποτέλεσμα, αλλά ανάβει το λαμπάκι που δείχνει πως ο υπολογιστής παίρνει ρεύμα, οπότε η usb θύρα μιλά στον εκτυπωτή:

-«Νιώθω τον υπολογιστή να ζωντανεύει!».

-«Λέγε μου τέτοια!».

-«Χμ, δε μπορώ να επικοινωνήσω, όμως, ούτε με τον επεξεργαστή ούτε με το σκληρό δίσκο!».

-«Άσχημα μαντάτα μου φέρνεις!».

-«Έρχονται και χειρότερα! Ο πατέρας του Γιώργου τράβηξε την πρίζα!».

-«Τι σημαίνει αυτό για εμάς;».

-«Δε ξέρω, θα δούμε!».

                                                            ***

Ο μπαμπάς του Γιώργου βρήκε ένα φτηνό μαγαζί για να κάνει τουλάχιστον τη «διάγνωση» του υπολογιστή, καθώς είναι δύσκολοι καιροί για να αγοράσει καινούργιο. Η ψυχή του υπολογιστή έχει αντιληφθεί την αλλαγή περιβάλλοντος και νιώθει περίεργα περιμένοντας για να επισκευαστεί.

Αφού πέρασαν μερικές ώρες, ο μηχανικός υπολογιστών τοποθετεί τον υπολογιστή στο «χειρουργείο», σφυρίζοντας με κέφι, και μιλώντας προς τον υπολογιστή, χωρίς να είναι σε θέση να γνωρίζει πως ο τελευταίος τον ακούει:

-«Για να δούμε τι έχεις πάθει φιλαράκο!».

Ο υπολογιστής απαντάει, χωρίς να γίνεται αντιληπτός:

-«Ξέρεις συνήθως στο πρώτο ραντεβού με κάποιον με χαρά του δείχνω το λειτουργικό μου σύστημα, αλλά υπό κανονικές συνθήκες δε «γδύνομαι», ώστε να του δείξω την μητρική μου κάρτα ή τον επεξεργαστή. Γι’ αυτό το λόγο θέλω να μου φερθείς ευγενικά!».

Ο μηχανικός, που δεν άκουσε τίποτα, ξεβιδώνει με μαεστρία το καπάκι κι εκείνη τη στιγμή μιλά ναζιάρικα η ψυχή του υπολογιστή:

-«Χι, χι, με γαργαλάς! Πιο υπομονετικά κάνε το!» κι αφού βγάλει και την τελευταία βίδα, βγάζει το καπάκι, οπότε η ψυχή προσθέτει:

-«Χι, χι, ντρέπομαι λίγο!».

            Ο μηχανικός συνέχισε τη δουλειά του, αλλά δε θα σας αποκαλύψω σε αυτό το σημείο του διηγήματος τι συνέβη. Δηλαδή αν τελικώς επισκευάστηκε ο υπολογιστής. Για να το μάθετε αυτό, θα πρέπει να διαβάσετε παρακάτω!

                                                            ***

Πέρασαν μερικές μέρες και ο μικρός Γιώργος ήταν στο δωμάτιό του και άνοιξε τον υπολογιστή. Ο τελευταίος λειτουργούσε κανονικά και για αυτό σύνδεσε τη μνήμη usb με τον εκτυπωτή για να εκτυπώσει κάποιο ποίημα του. Ο εκτυπωτής μίλησε πρώτος:

-«Καλώς την! Κατάλαβες τι έγινε;».

-«Όλα τελευταίος τα μαθαίνεις! Κατά πάσα πιθανότητα πραγματοποιήθηκε πτώση τάσης και κάηκε η ψήκτρα της κάρτας γραφικών, αλλά ευτυχώς η μητρική ήταν μια χαρά και το κόστος επισκευής ήταν μικρό!».

-«Η κάρτα γραφικών πως νιώθει;».

-«Πολύ καλύτερα, αλλά άκουσα φήμες ότι δε θα μπορέσει να ξαναφορτώσει παιχνίδια με «βαριά» γραφικά!».

-«Κρίμα! Δε θα αρέσει αυτό ούτε στον μικρό Γιώργο».

-«Όντως, αλλά τουλάχιστον είμαστε σε θέση να κάνουμε πιο βασικές λειτουργίες, όπως εκτύπωση ή αντιγραφή αρχείων!».

-«Για την οικονομία έμαθες τίποτα;».

-«Γιατί; Θες να αγοράσεις μελάνι και δε σου βγαίνει ο μισθός σου;».

-«Εγώ φταίω που μοιράζομαι τις ανησυχίες μου με σένα!»

-«Καλά, όταν γράψει κάποιο καινούργιο ποίημα ο μικρός μας Γιώργος, τότε θα σε ενημερώσω!».

            Εδώ τελειώνει η ιστορία μας με τον Γιώργο να συνεχίζει να γράφει ποιηματάκια και τον εκτυπωτή, τη μνήμη usb και τα άλλα εξαρτήματα του υπολογιστή να ζούνε στον παράλληλο κόσμο τους.

                                                            Τέλος.