Χαράζει άνοιξη

Το παρακάτω ποίημα συμμετείχε στο 1ο πανελλήνιο ποιητικό διαγωνισμό UNESCO Κεφαλληνίας 2012 κι απέσπασε τον Γ' έπαινο.

Στη ζούγκλα της τεράστιας διαφθοράς κι απάτης,

όλα γινόντουσαν στυγνά για τους καρπούς της κάλπης,

σαν τα κουνέλια θέλανε πολλά χρυσά καρότα,

ψηφίζανε τους λύκους που μας άλλαζαν τα φώτα,

οι αλεπούδες κλέβανε φορώντας τα κουστούμια,

ενώ στην πράξη σκάβανε τ’ αυριανά λαγούμια.

Σκάψανε λαίμαργα σαν τυφλοπόντικες πεινάλες

και κάνανε κομπίνες κι απατεωνιές μεγάλες,

όποιος προλάβαινε την αρπαχτή την ευκαιρία,

σε μια ξεχειλωμένη, κάλπικη δημοκρατία.

Πετάνε πια κοντά μας τα αχόρταγα κοράκια,

μας δίνουν ψίχουλα και θανατηφόρα φιλάκια,

κόβουν το ασπρογάλανό μας δάσος σε φιλέτα,

θα κινδυνεύουμε σαν την χελώνα την καρέτα.

Έχουνε στήσει γλέντι οι πιο αδηφάγοι γύπες,

καπνίζουνε του κέρδους τις δανειοφόρες πίπες

και ρίχνουνε τις στάχτες στης Ελλάδας το κουφάρι,

μας έχουν κάνει ένα εφοριακό σαφάρι.

Μια λύση έχω να προτείνω, την πρωτοβουλία,

θα φέρει μία ουσιαστική δημοκρατία.

Κουνέλια και λαγοί να σπέρνουν στους μπαξέδες,

στα γιαλαντζί λιοντάρια να περνάνε χειροπέδες,

κάστορες, μέλισσες να φτιάχνουν αγαθά βαρβάτα

ν’ αρχίσουμε τη νίκη μας από τα Χαβριάτα.

Το σούρουπο ενός παλιού τιτάνα έχει φτάσει

και η αυγή μιας εποχής δειλά-δειλά χαράζει,

ο κόκορας ακόμη μία φορά θα λαλήσει,

την άνοιξη γλυκά ο κούκος θα προϋπαντήσει.

Μοσχόπουλος  Γεράσιμος.