"Πτώσης αιώρημα"

....ελπίδας φτερωτής για Αγάπη άλλη.

Σ’ αέναη πτώση η ψυχή

δίχως του έρωτα φιλί για σωστικό.

Ιδανική παραίσθηση η αγάπη

του ονείρου ξέφτια

που έγιναν δίχτυα πνιγηρά.

Κι οι ελπίδες μου χαθήκανε

γοργοφτέρουγα αποδημιάς πουλιά

σε βουβής απόγνωσης νεφέλες.

Κι εσύ τον πάταγο της πτώσης καρτερείς

πικρής  ήττας το αντιστάθμισμα

της μισαλλοδοξίας σου.

Όμως γελάστηκες οικτρά.

Σε αιώρηση παλίνδρομη η ψυχή μου

σε  πτήση παραβολική

δεν υποπίπτει στης βαρύτητας το νόμο

-δεν το ’ξερες;-

 μόνο αλαφραίνει κι ανυψούται ολοένα

 από νιόβγαλτο φύτρο στην καρδιά

 ελπίδας φτερωτής για Αγάπη άλλη.

Αλεξάνδρα Κωστάκη (Μανόλια)