"Η νύχτα της καρδιά σου φεύγει"

Ένα ποίημα από τον Δημήτριο Γκόγκα.

Τα χέρια μου δεν είναι κλαδιά,

δεν ανθίζουν λουλούδια

την Άνοιξη.

 *

Είναι του φεγγαριού λεπίδες,

που κόβουν την νύχτα,

στης ζωής την θυσία.

  *

Έτσι κάθε πρωί και κάθε βράδυ,

στην στέγη του σπιτιού μου,

παραφυλάει ένα αηδόνι.

 *

Μ΄ αρέσει η βροχή μου λες,

μα στης μουσική της το βήμα,

πόση μοναξιά!

 *

Όπως και το χιόνι,

άσπρο,

στο χώμα λασπωμένο.

 *

Μ΄ αρέσει και αυτό μου λες,

μα όταν πέφτει συνεχώς,

κρυώνεις.

 *

Στην καταιγίδα και στον κεραυνό,

κουρνιάζεις

στην σκιά μου.

 *

Κι η νύχτα της καρδιά σου

Φεύγει,

με το πρώτο χάδι σου.

 *

Τα χέρια μου γίνανε

τώρα κλαδιά,

πάνω τους βροχή και χιόνι.

 *

Στο πάτωμα ένα λουλούδι ,

γυρίζει απ΄ την αγάπη μου

και γίνεται φεγγάρι.

Δημήτριος Γκόγκας