Τα αρώματα της ανάσας σου

Τα αρώματα της ανάσας σου

έφεραν οι πρωινές ευωδιές των κήπων

και οι δροσοσταλιές τα σκόρπισαν

ποτίζοντας στο κορμί μου

κι αυτό ανυπόταχτο αναρίγησε, όπως κάθε φορά…

Ύστερα ήρθε ξανά αυτή η μέθη που σκόρπισε παντού

κ έγινε τότε το αναπόφευκτο

ο κόσμος όλος ντύθηκε  τη μορφή σου…

Κι εγώ μέθυσα, σάστισα όμως ήμουν τόσο βέβαιος

πως  γέμισες τον κόσμο μου όχι μονάχα με τα αρώματα

αλλά και με γεύσεις σπάνιες όπως εκείνη των φιλιών σου

που είχαν νοτίσει από το νέκταρ των λουλουδιών

μ΄ εκείνη τη  θεσπέσια  γλυκάδα,

που  μόνο η σκέψη γεύεται συχνά

αφού χώνεται απρόσκλητη, ατίθασα παντού

επιχειρώντας παράτολμα και μακρινά ταξίδια…

-Κanenas Κanenas-