«ΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ»:Ένα ποίημα από τον Θανάση Σάλτα.

Alma Helianthus, χόρευα τη ψυχή μου

τάνγκο στα ηλιοτρόπια…

Μια ελπίδα γεννιότανε  μέσα μου

μια πράσινη αίσθηση

ένα τοπίο ελληνικό γεμάτο φως

κόκκινο χώμα,  πράσινα πεύκα, γαλάζια θάλασσα

Και στο βάθος απέναντι σ’ ένα κάποιο νησί

ένας ήλιος ξημέρωνε...

Έτρεξα στον ορίζοντα

με τα χέρια ψηλά να τον φτάσω…Κι είδα μια Πύλη….

Δυο στήλες Ηράκλειες από μια άνυδρη χώρα,

με οδηγούσαν στην όαση

Πύλες της Άνοιξης

Φωνές του Παραδείσου

με καλούσαν να μπω, σ’ ένα άγνωστο δάσος

κάπου πίσω απ’ την έρημο έλεγαν

πως κρυβόταν μια λίμνη…

Βούτηξα με τις παλάμες στην έρημο για να πιάσω νερό….

Μα ένα πηγάδι ξερό…Διψασμένα σε γύρεψα…

Έλειπες κι ήσουν ακόμα εκεί

σιγαρέτο αναμμένο που κάπνιζε

μες στο άδειο πινάκιο

ξεχασμένη η μορφή σου σαν νούφαρο…

στη γωνιά στο τραπέζι τα αρχικά σου

Ζωή…

Έτρεξα λαχταρώντας απάνω σου… Σε ήθελα τόσο …

Κι όρμηξα να σ’ αγγίξω, Όχι δεν σ’ άργησα…. Μα…

Πια δεν υπήρχα….

Είχα αλλάξει στον καθρέφτη πλευρά. Ήμουν το είδωλο εγώ….

Ver Sacrum θυσία, πέρασμα σ’ άλλο Θεό….

Θανάσης Σάλτας