«Ανταλλακτικό παζάρι πίκρας»:Ένα ποίημα από τον Μοσχόπουλο Γεράσιμο.

Σε κάποιο τόπο μακρινό εγίνηκε παζάρι,

παζάρι ανταλλακτικό της πίκρας του καθένα,

καθένας άφηνε απλά μια λίρα στο ταγάρι,

ταγάρι π’ έγινε παχύ σαν ήρθαν απ’ τα ξένα.

Οι ξένοι πρόθυμοι πολύ ν’ αφήσουνε το χρήμα,

το χρήμα παραδώσανε, τα τόσα βάσανά τους,

απ’ τα δικά τους βάσανα, απ’ το δικό τους κρίμα

αλάφρωσε το αίσθημα, μαζί και τα πουγκιά τους.

Πουγκιά πολλά μαζεύτηκαν, ζυγώνει πια η ώρα,

η ώρα που θα πάρουνε την πίκρα τ’ αλλουνού τους,

μα τ’ αλλουνού τη βρίσκανε μια πιο μεγάλη μόρα,

μόρα σα νύχτα σκοτεινή, σαν του πικρού θεού τους.

Ούτε ο θεός δε δάμασε τον καημό τον ξένο,

του ξένου είναι πιο βαρύς κι ασήκωτος σα βράχος,

βράχος π’ ουδείς δε σήκωσε, τον άφησε πεσμένο,

πεσμένος ο καθένας μας στα βάσανα μονάχος.

Μονάχοι τους επέλεξαν την πίκρα τους να πάρουν,

να πάρουν πίσω με χαρά αυτήν που ‘ναι δική τους,

δική τους κι ας χαράμισαν μια λίρα για να μάθουν,

να μάθουν πως η πίκρα τους ειν’ η μικρότερή τους.

 

Γεράσιμος Μοσχόπουλος