«Πατρίδα κάνω τ’ όνειρο»:Ένα ποίημα από τον Μοσχόπουλο Γεράσιμο.

Δίχως εσένα πλάι μου,

            χωρίς τη συντροφιά σου,

είμαι σαν άγραφο χαρτί,

            στυλό χωρίς μελάνι,

σαν άγονο, ξερό νησί,

            σαν άγνωστο λιμάνι,

πατρίδα κάνω τ’ όνειρο

            να μπω μες στην καρδιά σου.

Σαν το φεγγάρι στέκεται

            ψηλά μες στο σκοτάδι,

ανέβα στο καράβι μου

            στα πέλαγα να πάμε,

ενάντια στα κύματα,

            μαζί να προχωράμε,

να αισθανθώ τα χείλη σου

            και το γλυκό σου χάδι.

Όσο τ’ αστέρια λάμπουνε

            και όσο η γη γυρίζει,

σαν κρίνος η αγάπη μου

            για ‘σένανε θ’ ανθίζει,

αμάραντο κρατώ σφιχτά

            του έρωτα το άνθος.

Σα νούφαρο στη λίμνη σου,

            το νέκταρ σου θα πίνω,

σαν κύκνος στο ποτάμι σου

            τη μοναξιά θα σβήνω,

όλος σου δίνομαι πιστά

            σαν κληρικός με πάθος.

Μοσχόπουλος Γεράσιμος

Από την ποιητική συλλογή "Στου Έρωτα τα χνάρια".

14/06/13

18:04μμ.

Αθήνα