«Αναμένω στο ξωκλήσι» :Ένα ποίημα από τον Μοσχόπουλο Γεράσιμο.

Πρώτο ραντεβού στο Λούβρο,
μου ‘πε: -«Σ’ αγαπάω μούργο!»
και μου πήρε τα μυαλά.
Δίπλα σε έργο του Ντα Βίντσι,
δίνω χάδι στο κορίτσι
και της κλέβω την καρδιά.

Μέλια, έρωτες, ταξίδια
και γυρνάω στην πατρίδα
αγκαλιά με το μωρό.
Καβατζάρω δαχτυλίδι,
με μια πέρλα απ’ ένα στρείδι,
μ’ ένα ιερό σκοπό.

Δάγκωσα τη λαμαρίνα
με τη δίμετρη τσαχπίνα,
της προτείνω παντρειά.
Σούξου μούξου μανταλάκια,
μην παρλάρω βρε παιδάκια,
κλείσαμε την εκκλησιά.

Αναμένω στο ξωκλήσι,
λήγει πια τ’ αλισβερίσι
και αρχίζει ο χορός.
Ο χορός του Ησαΐα,
χαιρετώ ελευθερία,
σαν σκαμπρόζικος γαμπρός.

Εις του μέλιτος τον μήνα
τα περνάμε μούρλια, φίνα
και σκαρώνοντας παιδί.
Κάνει η ζωή τσαλίμια
και στα μαύρα καλντερίμια
θα διαβαίνουμε μαζί.

Μοσχόπουλος Γεράσιμος
Από την ποιητική συλλογη "Στου Έρωτα τα χνάρια".