Μην κλαις ερημοπούλι μου
σαν πρώτα ορθοπάτα
βαλθήκαν λάμιες και θεριά
να σου τσακίσουν τα φτερά
και να σε δουν γκρεμάμενο
στης ζητιανιάς τη στράτα.
Έτσι σε θέλουν ταπεινό
γυμνό και μαδημένο
μα εσύ τ’ αψήλου να κοιτάς
σε φράχτες σάπιες μην πατάς
διάλεγε τους ορίζοντες
‘πως ήσουν μαθημένο.
Κι αν σε φοβίζει η σκοτεινιά,
το τωρινό αγιάζι
δες αχνοφέγγει στα βουνά
και ήλιος παει να βγει ξανά
πάρε ζωή απ’το αίμα σου
που απ’ το φτερό σου στάζει
Ά βραβείο βραβείο στο διαγωνισμό ποίησης "Λυρική Παμβώτις 2014".
Κατερίνα Μακρή
Πολῦ ὡραῖον!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα σας και καλή χρονιά! Όντως είναι πολύ ωραίο το ποίημα της Κατερίνας Μακρή. Σας ευχαριστώ Δημήτρη για το σχόλιό σας.
ΑπάντησηΔιαγραφή