"Βροχή": ένα βραβευμένο ποίημα από την Κατερίνα Μακρή.

Πολύ όμορφο το ποίημά σου! Με άγγιξε πολύ Κατερίνα!

Σου τηλεφώνησα ν’ακούσεις τη βροχή
την ώρα που χαλούσε ο κόσμος εδώ πέρα
είμαι στο κιόσκι που πηγαίναμε μαζί
να φυλαχτούμε απ’ τα νερά και τον αγέρα.

Ίδιες οι στάλες και το σκούρο τ’ ουρανού
και  στα πλακάκια λασπωμένο το χαλάζι
κι εγώ ρημάδι και με σένανε στο νου
ούτε που μ’ ένοιαζε που μ’ έδερνε τ’ αγιάζι.
   
Άκου, σου  έλεγα, το κλάμα τ’ ουρανού
και, δες, το δάκρυ του μουσκεύει τα μαλλιά μου
Δεν είναι κρίμα να μαι ‘δω και ‘συ αλλού;
Πώς τις μπορείς τις κρύες νύχτες μακριά μου;

Μα ξάφνου πάγωσε η καρδιά μου μονομιάς
κι είδα τριγύρω απλωμένο το σκοτάδι
αχ, λαχτάρισα μια θέρμη αγκαλιάς
κι ένα χτύπο απ’ το δικό σου φυλλοκάρδι.

Κατερίνα Μακρή
Ά βραβείο στον 30ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Σικελιανά 2014 στην κατηγορία Νοσταλγική ποίηση.