"ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΛΕΝΗ...": Ένα πολύ όμορφο ποίημα από την Κωνσταντίνα Σταθακοπούλου.

Γλυκιά η ζάλη του πελάγου…
Και εκείνη..
υπόδουλης στεριάς δραπέτης,
στη μέθη απ’ το κύμα του αφέθηκε..
Σαν ναυαγός ικέτης
σινιάλο έκανε το μαύρο απ’ τα μαλλιά της..
Τις προσμονές της δέθηκε
κι άπλωσε τα όνειρα της
ηδονικά να καρτερούν
το άγγιγμα του μελτεμιού..
Ροδόχρωμες αυγές,
ευωδιαστές πατρίδες κατοπτρίζανε
μέσα στην αντανάκλαση κυμάτων..
...Πίσω απ' τον τρόμο του Θεού...
Στου Αύγουστου τον τροπικό
πριν την επέλαση θανάτων,
νύχτες εβένινες ,
ήχοι ηδονικοί ,
χείλη αναστημένα,
κεχριμπαρένιες σάρκες …
Όλα… για μια Ελένη αρμενίζανε..
σ’ένα ταξίδεμα στης Τροίας πηγαιμό…
Ας την, αν είναι μπορετό..
Ας την..
το όνειρο για τις γλυκιές πατρίδες της, εκεί να εκπορθήσει….
Ας την ..κι ας η λαχτάρα ξεψυχήσει..
όταν οι Ερινύες
οδυνηρά θα ασελγήσουν
πάνω στων Ευμενίδων τον εφησυχασμό..….
Ας την…
πριν να ταφεί ..να ζήσει...
αν είναι μπορετό….....