Στον ποιητικό διαγωνισμό τον : «ΚΟΥΡΟΣ ΕΥΡΩΠΟΥ»
Την κριτική επιτροπή, ολίγον θα την ψέξω.
Θ’ αποταθώ σ’ αρμόδιους αλλά δεν ξέρω που.
Να βγάλω τα εσώψυχα, να μάθουν κι’ οι απέξω.
Λένε πως όλοι κρίνονται, ακόμα κι’ οι κριτές.
Που μόνο αμερόληπτα δεν μοίρασαν βραβεία!
Ανέδειξαν αμφίβολης αξίας ποιητές
Που κατά κόρον γράφουνε «ποιητική αδεία».
Σ’ αυτούς, θα πρέπει λεξικό στο χέρι να κρατάς
Για λέξεις απροσδόκητες και εξεζητημένες.
Το τι σημαίνουν, ντρέπεσαι τον άλλον να ρωτάς!
Είναι βαλμένες στη σειρά, μα όχι στοιχημένες.
Σ’ ότι δεν είναι νοητό, καθάριο και σαφές
Και μοιάζει με ζωγραφική αφηρημένης τέχνης
Τις λέξεις τούτες οι κριτές, τις θεωρούν σοφές!
Ν’ ανέβει το επίπεδο και το δικό τους, αίφνης.
Τα ποιήματα που γράφονται, χωρίς να συγκινούν,
Περνούν απλά, αθόρυβα κι’ αυτόματα στη λήθη.
Οι γράφοντες δυσνόητα θα ματαιοπονούν.
Κερδίζουνε σχολιαστές μα χάνουνε τα πλήθη.
Δεν δώσατε μια τόση δα, διάκριση μικρή
Σε συλλογή με ΈΠΑΙΝΟΥΣ, ΒΡΑΒΕΙΑ κι’ ΑΡΙΣΤΕΙΑ.
Αφήσατε σ’ εμένανε την γεύση την «πικρή».
Την «ΑΜΕΡΟΛΗΨΙΑ» σας, τη βάζω σ’ αχρηστεία.
Είκοσι τρία ποιήματα, με ενθουσιασμό
Σας έστειλα. Θαλασσινά, όπως του Καββαδία.
Να αναδείξω ήθελα το ναυτικό δεσμό
Καθώς σ’ αυτά είχαν δοθεί, ήδη, πολλά βραβεία.
Όμως αντί για θάλασσα, συνάντησα βουνό!
Καμία κατανόηση στους θαλασσοδαρμένους
Και τους χαμένους ναυτικούς, μεσ’ στον ωκεανό.
Οι στεριανοί απ’ τη ζωή, τους έχουν ξεγραμμένους.
Το ποίημα θα στεναχωρεί, όταν αλήθειες λες.
Στη μέση του διαβάσματος, πιστεύω θα το σχίστε.
Πες τους τα φίλε ποιητή, που ράγισες και κλαις:
«για θέση άμεμπτου κριτή, οι πιο πολλοί δεν είστε.
Το όνομα του ποιητή, στο ποίημ’ αυτό εδώ,
Ή μάλλον το ψευδώνυμο, είναι το «Captain Nemos”
Δεν το’ κρυψα. Αλίμονο. Δεν νοιώθω εγώ αιδώ.
Απλούστατα αισθάνομαι ολίγον προδομένος.
Ο δρόμος αμερόληπτης και τίμιας κριτικής
Είν’ ένας δρόμος δύσκολος, μετά στροφών και λάκκων.
Κριτές αναμφισβήτητης αξίας κι’ ηθικής
Θα έχουν πάντα γύρω τους, εσμό αυλοκολάκων.
Και τα βραβεία δίνονται σε φίλους και γνωστούς
Αφού τους «γνωστοποιηθεί» κα το ψευδώνυμό τους.
Σε τοπικούς παράγοντες ή κάποιους αρεστούς.
Και όλους τους υπόλοιπους τους παίρνουν στο λαιμό τους.
Θα βάλω την υπογραφή εδώ, φαρδιά πλατιά
Για τα αναγραφόμενα. «και γράμματα γνωρίζω»
Μήπως κανείς, ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ, τους ρίξει μια ματιά
Και πάψει, του διαγωνισμού το μέλλον, να’ ναι γκρίζο…
ΥΓ. 1.ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΗΣΗ:
Για κείνους που οι ναυτικές αρέσουν ιστορίες
Για σε που τα απέραντο γαλάζιο θ’ αγαπήσεις:
Οι άνθρωποι χωρίζονται σε τρεις κατηγορίες.
Εκτός«ΝΕΚΡΩΝ»και«ΖΩΝΤΑΝΩΝ», σε «ΝΑΥΤΙΚΟΥΣ» επίσης.
ΥΓ.2 –Παρακαλώ να στείλετε και τις βαθμολογίες,
Γιατί φοβέρα θέλουνε κι’ οι ‘Αγιοι κι΄οι Αγίες…
(οι οποίες σ’ αυτήν τη 7μελή επιτροπή ήσαν 6!!!)
ΥΓ.3- ΝΑ ΠΑΨΟΥΝ ΟΙ ΑΓΩΝΙΕΣ ΜΑΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΡΚΕΙΣ
ΓΙΑ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ.
ΤΑ ΠΙΟ ΚΑΛΑ ΕΔΕΣΜΑΤΑ
ΚΙ’ ΟΙ ΠΙΟ ΚΑΛΟΙ ΜΑΣ ΠΟΙΗΤΕΣ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΚΙΛΚΙΣ!!!!
Δεκτική η άσπρη επιφάνεια,
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεύεται την γλύκα και την πίκρα μου δίχως άρνηση.
Δεν ζητά, περιμένει καρτερικά.
Δεν κρίνει, απλά δέχεται.
Και συ προέκταση των δαχτύλων μου,
Ακίδα της ανθρώπινης ανάγκης,
Μελανοδέκτη μου πιστέ,
Βυθίζεις την λαγνεία μου,
Στο πάλλευκο ταπέτο.
Χύνεις υγρό τον πόθο μου.
Διαστρέφεις το φυσικό.
Ξεγελάς το υπαρξιακό.
ΓΡΑΦΗ
Σε ευχαριστώ Καλλιόπη για τα ποιήματα-σχολιά σου, αλλά γιατί δεν τα στέλνεις να δημοσιευτούνε κανονικά και όχι ως σχόλιο;
ΔιαγραφήΩραία τα λες!Εγω δεν μπορω να κρίνω αυτά που σχολιάζεις και δεν έχω άποψη για την διαδικασία, μιας και πρώτη φορα συμμετέχω σε διαγωνισμό και το θεώρησα τιμή μου γιατι η καταγωγή μου είναι απο τον Εύρωπο.Πάντως θα ήθελα να απαντηθούν τα ερωτήματά σου για να μαθαίνω. Δεν θα είμαι πάντα πρωτάρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ποίημα δεν είναι δικό μου, αλλά το δημοσίευσα γιατί μου αρέσει η σάτιρα που σκοπό είχε να σατιρίσει τους διοργανωτές κι ότι τους διαγωνιζόμενους. Τα δικά σου ποιήματα τα εκτιμώ και γι' αυτό τα δημοσιεύω. Αν θες, να συνεχίσουμε την κουβέντα μέσω email.
ΑπάντησηΔιαγραφή