"Χειροκρότησε τον Νέρωνα": ένα όμορφο και καυστικό ποίημα από τον Γιάννη Μπαχά

Αιτήθηκε στους ιερείς και τους Ελλανοδίκες
της γνώσης της απόκρυφης να κάνει χρήση,
τα όρια του χρόνου να περάσει
για να μην βλέπει του Νέρωνα τις νίκες,
σε Ολυμπιακούς που επλήγησαν από την κρίση,
σε έναν θεσμό που είχε πια γεράσει.

Μ’ έναν μηχανισμό περίπλοκο,
βαθειά μες το ιερό το άδειο,
οι Ελλανοδίκες τον έστειλαν στον χρόνο εμπρός,
χρόνια αργότερα, στης Ολυμπίας πάλι το στάδιο.
Στον στίβο βρέθηκε γυμνός
Σε γυναίκες μυώδεις ανάμεσα, που έμοιαζαν με άνδρες,
σφαίρες έριχναν μεταλλικές σαν χάνδρες.
Τη γύμνια του δεν πρόσεξαν, πως άλλως;
αδιάφορες ως ήταν για των ανδρών το κάλλος.

Κάποιοι έπεσαν επάνω του να τον σκεπάσουν,
οι άγρυπνοι φακοί των καμερών την εικόνα του πριν πιάσουν.
Κι’ όπως περνούσε σπρωχνόμενος από την πύλη,
πρόλαβε να δει
(πριν ο ιερός μηχανισμός ανακαλέσει)
χιλιάδες κόσμου να παραληρεί
για μια Ολυμπιονίκη απ’ την Λευκορωσία
(και σκέφθηκε πως η έπαρση του Νέρωνα δεν του ‘χε αρέσει)
που λέρωσε το ιερό, όχι με τη γυναικεία παρουσία,
αλλά με δύναμη που πήρε από ουσία.

Στο στάδιο σαν βρέθηκε ξανά
στον φίλο του που ρώτησε:
«σωστό Χείρωνα θεωρείς
τον Νέρωνα ηνίοχο νικητή στεφανωμένο;»
του απάντησε: «μονάχα χειροκρότησε,
το μέλλον είναι πιότερο μιασμένο».


Γιάννης Μπαχάς
Θεσσαλονίκη, 1/6/2012