"Ηλιογέννητη": ένα όμορφο ποίημα από την Μακρή Κατερίνα

Πρώτη του ήλιου ανασεμιά
φιλά το πρόσωπό σου.
Ξέχασες τι ήσουνα παλιά
και μ’ ανεμόδαρτα μαλλιά,
ψάχνεις το πανωφόρι σου
να κρύψεις το κακό σου.

Σε ζήλεψαν, σε πόθησαν
και Πέρσες και Λατίνοι.
Ήρθαν κρυφά και φανερά,
λύκοι ντυμένοι με προβιά,
και οι δικοί σου ανίκανοι
να πάρουν μιαν ευθύνη.

Οι ξένοι σε ορέγονται
θέλουν να σε πατήσουν.
Σ’ ακούμπησαν, σε μόλυναν,
σε μάτωσαν, σε φτώχυναν.
Τρεις γύφτοι πάνε κι έρχονται
για να σε συνετίσουν.

Σε είπαν Ψωροκώσταινα
για να σε ταπεινώσουν.
Όρμησαν σκύλοι αγαρηνοί
γιατί σε βρήκαν σ’ εποχή
που ‘χες παιδιά ξεπόνετα
– κισσοί να σκαρφαλώσουν.

Τώρα, πορφυρογέννητη,
 γονάτισες μοιραία.
Σ’ έχουν πατήσει στο λαιμό.
Τ’ ανέβασμά σου καρτερώ,
να λάμψεις πάλι ηλιόκαλη
και πάλι Πανωραία.

Κατερίνα Μακρή