Στα χέρια ένα κλαράκι
ελιάς κρατώ με τα
φιλιά του ήλιου παράσημο
μοιάζει σε τούτο το τοπίο
στο πυρωμένο σώμα
της γης ,από ρίζα χρυσή
φλέβα, κάτω από
το χώμα μυστικά
μια γέρικη ελιά
πιο βαθιά ριζώνει
και όλο ψηλώνει σε κάμπους
σε σχισμάδες βράχων
σε γκρεμούς και πλεύρες
στους αγέρες ξαγρυπνά
και υπομένει
«Μορία ελαία» φύτρωσε
εκεί που η γλαυκόφθαλμη
Αθηνά χτύπησε με το δόρυ
μια φλούδα γης
κότινος καλλιστέφανος
για τον Νικητή
με άνθη ελιάς
με άνθη ψυχής
Πυκνές αγκαλιές
οι καρποί
λάδι για το φως που αγρυπνά
στου αγίου το καντήλι
το χρυσοπράσινο απόσταγμα
συγκομιδή ιερή
Στην ασίγαστη του χρόνου
ροή το ιερό δενδρί
ξυπνά αθάνατο
στου Ήλιου την αφή
το βλαστάρι πετιέται
από τον κορμό ,
στην κύκλια φύση
στην ίδια ρίζα
στα γυμνά χέρια
όταν σμίγουν οι αιώνες
ζυγιάζω το φως
με καρδιά ιερή
Ευτυχία Καπαρδέλη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου