"Απώλεια": ένα ποίημα από τον Γιώργο Γιαννόπουλο

Όταν θα σε νικήσει ο χρόνος
και η νομοτέλεια του Σύμπαντος,
όταν επαληθευθεί για σένα
η ρήση του Ηράκλειτου, ότι στη φύση
«τα πάντα ρει και ουδέν μένει»…

Ο κόσμος θα συνεχίσει να γυρίζει
στην παράξενη τροχιά του,
οι καλοί θα βοηθούν,
οι κακοί θα καταστρέφουν…

Όταν θα παρατηρείς αόρατος,
από ένα παράθυρο του ουρανού,
θα βλέπεις την ίδια εικόνα που άφησες πίσω.
Ο κόσμος να αλλάζει σαν μόδα,
να βελτιώνεται απ τα χρυσά μυαλά,
να χειροτερεύει απ τους άχρηστους…

Όταν ανάψεις ένα τσιγάρο
και πίνεις το καφεδάκι σου εκεί ψηλά,
μην βγάλεις συμπεράσματα.
Διατήρησε τις απόψεις που είχες για τον άνθρωπο,
μην τις αλλάξεις, μην τις βελτιώσεις…

Στη νέα εξωκόσμια μορφή σου,
θυμήσου μόνο τις μικρές χαρές που άφησες πίσω,
και τώρα τις χαίρονται οι όμοιοί σου,
οι φίλοι, οι απόγονοί σου….
Και χαμογέλα!

Γιώργος Γιαννόπουλος