ΣΤΑ ΣΤΕΝΑ ΤΗΣ ΑΝΕΧΕΙΑΣ:ένα βραβευμένο ποίημα από την Μαριάνθη Πλειώνη

Νωρίς   βραδιάζει  και  αργεί  να  ξημερώσει

στης  γειτονιάς  σου  τα  δρομάκια  τα  στενά.

Δεν  βρίσκεις  τόπο, ούτε  κάποιος  θα  σε  σώσει,

άδεια  έχεις  όνειρα, ασπρόμαυρα, μισά.

Η  μοίρα  χώθηκε  βαθιά  στην  τρύπια  τσέπη,

σε  περιπαίζει,  μόνο  δάχτυλα  μετρά,

κοιτάζεις  γύρω  τις  σιωπές  που  έχουν  απλώσει

τη  μοναξιά  σου,  σε  παράθυρα  κλειστά.

Βρίσκει  η  καρδιά  σου  χίλιους  τρόπους  να  ματώσει

πάνω  σε  λόγια,  υποσχέσεις,  δανεικά.

Μέλλον  ενέχυρο  στα  χέρια  της  ανάγκης,

αποκαϊδια  φέρνει  ο  αέρας  που  φυσά.

Δεν  ξεχωρίζεις  καλοκαίρι  από  χειμώνα,

λύγισες  με  τα  μάτια  σου  ψηλά.

Το  λίγο,  δυνατή  βροχή  πάνω  σου, καίει.

Η  ελπίδα,  λίβας,  στης  ανέχειας  τα  στενά.

Μαριάνθη Πλειώνη

Α' βραβείο στην κατηγορία τραγούδι από το Διεθνή Λογοτεχνικό περιοδικό Κελαινώ 2016