Δεν πνίγηκε αυτός: ένα κοινωνικό ποίημα από τον Γιάννη Μπαχά

Δεν έπεσε, στ’ αλήθεια

στη θάλασσα αυτός.

Παρέμεινε αξιοθαύμαστα στεγνός.

Δεν ήταν το δικό του φουσκωτό,

αυτό που ξεπνοούσε.

Και κίνδυνος κανένας δεν υπήρξε,

πως τα σωσίβια δεν θα σώσουν όποιον τα φορούσε.

Να τον εμποδίσουν,

δεν μπορούσανε αυτόν

τα σύρματα και οι φράκτες.

Και έγινε η κακοκαιρία

 για αυτόν ακόμη μια ευκαιρία.

Τι κι’ αν τον έγραψαν

στο τέλος στις απώλειες στη Χίο

και τη σωρό του στοίβασαν

σε παγωτού ψυγείο.

Η αλήθεια είναι

πως μόνο εκείνος είχε σωθεί.

Όχι απ’ τον πόλεμο,

μα από κίνδυνο ακόμη πιο θανάσιμο.

 

Την ανθρωπιά του αυτός να χάσει,

που της ουσίας των Θεών μετέχει,

φόβος κανένας δεν προέκυψε.

Κι’ αν δεν κατάφερε σύνορα να περάσει

και όνομα ο τάφος του ο υγρός δεν έχει,

η αλήθεια είναι πως την απώλεια αυτή βιώσαν

(όταν το «προσφυγικό», όπως είπανε)… ενέσκυψε

όσοι φράκτες υψώσαν.

Οι Ευρωπαίοι τον μαρασμό της αθάνατης ψυχής τους

καθόλου αυτοί δεν τον γλιτώσαν.

                                                      Γιάννης Μπαχάς

Θεσσαλονίκη, 21/3/2016