Σ’ αγκυροβόλι σαν περνώ: ένα ερωτικό και έμμετρο ποίημα από τον Μοσχόπουλο Γεράσιμο

 

Κι αν όλα κάναμε εμείς απ’ την αρχή και πάλι.

στα ίδια συμπεράσματα θα φτάναμε ξανά.

Μακάρι να σε γνώριζα στης άμμου ακρογιάλι.

Να βλέπαμε τα πράγματα λίγο πιο χαλαρά.

 

Αν κι είναι δύσκολο πολύ, ποτέ κανείς δεν ξέρει.

Αλήθεια της το εύχομαι αυτό που θε’ να βρει.

Να ήξερες το μέσα μου, αν έχει υποφέρει.

Την ίδια απόφαση για ‘με, θα έπαιρνες κι εσύ.

 

Δεν έχει σημασία πια, δική σου η πυξίδα

θα δείχνει πάντα την καρδιά. Μα πάντοτε θαρρώ

θα νοσταλγούμε το παρόν, θα ντύνει μας μ’ ελπίδα.

Ό,τι κι αν έγινε εδώ, ήτανε για  καλό.

 

Σ’ αγκυροβόλι σαν περνώ, τις μηχανές σα σβήσω,

θα γίνω στήλη άλατος, σαν θα κοιτάξω πίσω!

 

Γεράσιμος Μοσχόπουλος