Γυρίζει και με κοιτά
Κάποιες φορές χαμογελά
Βαδίζει, γρήγορα, σκυμμένος
Να σταματήσει, ποτέ διατεθειμένος.
Στην δύσκολη στιγμή κινείται αργά
Στην όμορφη κινείται πιο γοργά
Σε ξεγελά όταν εκείνος θέλει
Και αν περάσει … γιατρειά προσφέρει.
Σαν κλέφτης τόσα όμορφα που στερεί
Το καστανό χρώμα απ’τα μαλλιά μου αφαιρεί
Σε λίγο θα μεταμορφώσει το λείο δέρμα
Θα το ζαρώσει πιο πολύ φτάνοντας στο τέρμα.
Μα μπορεί να μου χαρίσει την σοφία
Αυτή που από νωρίς δεν είχα σε αφθονία
Καθώς περνά μου γεννά τις αναμνήσεις
Καλές-κακές που δεν μπορείς να σβήσεις
Όσα καλά και αν κάνει με πληγώνει
Παλεύω σε μια μάχη εντελώς μόνη
Ό,τι και αν κάνω δεν σταματά
Είναι ο χρόνος και απλά περνά…
Κοραή Παναγιώτα
(Avissos)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου