«Το ανοιξιάτικο χαμόγελό σου»

Η τόσο δροσερή αναπνοή σου

και το ζεματιστό, γλυκό φιλί σου,

στους ουρανούς ψηλά με ανεβάζουν,

παράδεισο και κόλαση μου τάζουν.

Πόσο παθιάρικα με χαϊδεύεις,

τον έρωτα τον ίδιο τον παιδεύεις,

με το ηλεκτρισμένο άγγιγμά σου,

μες στην θερμή, φρουτώδη αγκαλιά σου.

Το ανοιξιάτικο χαμόγελό σου,

το ηλιοφωτισμένο πρόσωπό σου,

πλασμένο αγγελούδι μου θυμίζουν,

εμένα εντελώς με αφοπλίζουν.

Το αγαλμάτινο, ψηλό κορμί σου,

ναός φιλόξενος προς την ψυχή σου,

κυφήνας νιώθω που πολύ σε θέλει,

το σώμα σου μ’ ελκύει σαν κυψέλη.

Τα χρυσαφένια, πλούσια μαλλιά σου,

η επουράνια στιλπνή ματιά σου,

ολόκληρο τον κόσμο ομορφαίνουν,

τα μαραμένα άνθη ανασταίνουν.

Το ανοιξιάτικο χαμόγελό σου,

το ηλιοφωτισμένο πρόσωπό σου,

πλασμένο αγγελούδι μου θυμίζουν,

εμένα εντελώς με αφοπλίζουν.

Μοσχόπουλος Γεράσιμος 24/01/2012 01:30πμ.