"Ρούχο παιδικό": ένα βραβευμένο ποίημα από την Μακρή Κατερίνα

Ένα υπέροχο ποίημα που μιλά για την μετανάστευση με ένα νοσταλγικό τρόπο!

Φεύγοντας ξέχασες εδώ
το πιο ζεστό παλτό σου.
Στο είχα πάρει τη χρονιά
που ‘χαμε κάμποση σοδειά,
να το φοράς τις Κυριακές,
να είναι το καλό σου.

Θυμάμαι το καμάρωνες
κι εγώ κοιτούσα εσένα.
Με τον Αη-Γιώργη μου ‘μοιαζες
σε κάθε βλέμμα μου ‘ταζες
κι ούτε μου πέρναγε απ’ το νου
πως θα ‘φευγες στα ξένα.

Μαζί πηγαίνατε σχολειό,
μαζί στο καρδιοχτύπι.
Πότε στους ώμους σου ριχτό,
πότε στη χούφτα σου συρτό.
Και πώς τ’ αποχωρίστηκες;
Άραγε να σου λείπει;


Το είχες πάντα συντροφιά
κι αχώριστό σου φίλο.
Έτσι ριγμένο στη γωνιά
πνέει του κορμιού σου ανασαιμιά.
Μη μου κρυώσεις νοιάζομαι,
και πώς να σου το στείλω;

Ξέρω πως δεν το ξέχασες
μον’ τ’ άφησες σε μένα.
Δεν πάει με τα κασμίρια σου
και μ’ όλα τα ζαφείρια σου,
χρυσάφια, ασήμια κι όσα λες
ότι φοράς στα ξένα.

Φόρατα, γιε μου, τα χρυσά,
φόρα τα φιλντισένια.
Μεσ’ την ντουλάπα την παλιά
που όλο αναμνήσεις έχει πια
το ρούχο σου το παιδικό
θα καρτεράει εσένα.

Κατερίνα Μακρή

Α' βραβείο στον Δ' Πανελλήνιο Ποιητικό Διαγωνισμό "Καισάριος Δαπόντες"