Επτάψυχος στην ίδια πλώρη: ένα βραβευμένο ποίημα από τον Παναγιώτη Κουμπούρα

Συγχαρητήρια Παναγιώτη για το υπέροχο ποίημά σου!

    Πάρε με στ’ όνειρο – ταξίδι σου , Οδυσσέα ,
επτά ζωές – επτά ψυχές στην ίδια πλώρη
να με μαγεύει σύγκορμο η Σειρήνα κόρη ,
ο έρωτας – νόστος το φιλί να’ χει παρέα …

    Ποιας Κίρκης μάγια με τραβούν στην αμαρτία ;
Άνθρωπος είμαι από χώμα κι από πνέμα
κι αν ρίξω άγκυρα στης ηδονής το βλέμμα
θα ναυαγήσω απ’ των χαδιών την τρικυμία …

    Κυκλώπειο μάτι , μην κοιτάς τον δόλιο , ωιμένα ,
να βολοδέρνω στης σαγήνης το φεγγάρι ,
τυφλό μυαλό μου απορείς και λες μακάρι ,
η μοίρα – μάνα μου ας με βάφτιζε : Κανένα !

    Μια στα ρηχά και μια στα ύφαλα δεμένο ,
με σκάει της Χάρυβδης το φύσημα στην άκρια
και μ’ ένα τράνταγμα της Σκύλλας στάζω δάκρυα ,
που με ξυπνούν μες σ’ έναν κόσμο ονειρεμένο !

    Ποιας λήθης έλξη με απειλεί και με υπνωτίζει ;
Σχεδία και σχέδια , βορά των Λωτοφάγων ,
τι κι αν αλώσετε τη σάρκα , δώρα μάγων ,
γοργόδρομα φτερά ’ χει ο νους και ξεπορτίζει …

    Ποια περιπλάνηση δεν θέλει ν’ απαγκιάσει ;
Του γυρισμού μου θυμιατό οι προσευχές μου ,
ο Άργος – πιστός να μου απαλύνει τις πληγές μου ,
ώ , πλέει στους κόλπους μου ευτυχιά , μ’ όλη την πλάση !

    Κι όταν θα φτάσω σ’ ένα επίνειο του Άδη ,
επτάσοφος θα τυλιχθώ στ’ άπνοο στημόνι
κι ως να υφανθούν επτά ψυχών χαρές και πόνοι ,
πέλαγος κλώθεται η ζωή , ωριό μαγνάδι !




Παναγιώτης Κουμπούρας
Γ΄ ΒΡΑΒΕΙΟ  1ου ΔΙΕΘΝΗ  ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ ΠΟΙΗΣΗΣ
UNESCO  ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑΣ