Με την ευχή του Ποσειδώνα,
σαν Μεγγελάνος σ’ αναζητούσα,
σε ιχνηλάτισα στο Πράσινο Ακρωτήρι,
ένα πορφυρό κοχύλι ανακάλυψα,
σαν Οδυσσέας τύφλωσα
τους παταγώνες γίγαντες,
διέσχισα τον πορθμό
του σπουδαίου εξερευνητή,
στον μεγάλο ωκεανό
σ’ αντίκρισα σαν θεόπνευστη γοργόνα,
γαλήνια η αγκαλια σου
σαν του Ειρηνικού ωκεανού,
χάρισες πνοή στο κατάρτι μου,
ξεπέρασα τις νήσους των κλεφτών,
με πυξίδα την αγάπη σου
συμφιλίωσα τους ιθαγενείς του Μακτάν,
σαν τον Ελκάνο επέστρεψα στην πατρίδα μου,
σαν εστεμμένος των ωκεανών,
μα νιώθω άδειο τον θρόνο,
χωρίς τη συντροφιά σου,
αγέρωχη κι ατέρμονη θάλασσα,
μόνο στον παράδεισο των κυμάτων σου
αισθάνομαι την πληρότητα.
Μοσχόπουλος Γεράσιμος
24/11/12
9:56πμ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου