Φιλόλογοι, ειδήμονες και όλοι οι κριτικοί τα κείμενά μου διάβασαν με περισσή τους «γνώση», σαν κόκορες προκήρυξαν τη «λυρική αυγή», γιατί λαλούν το χάραμα θαρρούν θα ξημερώσει!
Κι αν κάποιους δε συγκίνησα, δεν γέλασαν ποτέ σ’ ανάγνωση του λόγου μου, δικών μου διηγημάτων, δεν τρέχει τίποτα γι’ αυτό αλήθεια βρε αδερφέ, μη λες πως δήθεν τα γραπτά είναι προϊόν τεράτων!
Η επιτροπή αξιολόγησης του Ελληνικού Πολιτιστικού Ομίλου Κυπρίων σας ενημερώνει σχετικά με τα αποτελέσματα Διηγημάτων του 6ου Παγκόσμιου Λογοτεχνικού Διαγωνισμού εις μνήμην Βίκυς Ζαχαρίου – Δημήτρη Μανιού:
Θέμα: Η συμβολή των νέων της Ελλάδος στην εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο το 1974 - Ο Κολοσσός, Άννα Καλογήρου-Παύλου - Ο Αγνοούμενος του 74, Γιάννης Λάμπης - Τα κόκκινα Παπούτσια, Κωνσταντίνα Κουτσούμπου - Τα ξιφάκια, Ηλίας Νέβρος - Είναι Άδικο, Αγνή Χαραλάμπους
Θέμα: Το ψυχικό μεγαλείο των γονιών των ηρωωμαρτύρων της ΕΟΚΑ - Αγνοούμενος, Τόνια Παυλάκου - Το ζύγι της Αθανασίας, Γιάννης Παναγιώτου - Το πέταγμα του ήρωα Μάρκου Δράκου προς την Αθανασία,Νίκος Παπαναστασίου - 14 Μαρτίου 1957 η πιο όμορφη μέρα της ζωής μου, Αφροδίτη Παπασημακοπούλου - Αέναος Μητρικός Αγώνας, Θεοδόσης Πιλήσης
Θέμα: Ύμνος στην Κύπρο, την Αέρινη, τη Μακάρια γη... - Στην Κύπρο την Θαλασσοφίλητη, Μαρία Σταθέα - Στη Γη των Αγίων (Κυπριακή Τοπολαλιά) Γιούλα Ιωάννου Χ΄΄, Ηλία Πατσαλίδου - Ύμνος στην Κύπρο την Αέρινη, τη Μακάρια γη..., Σωκράτης Ιωάννου
Η επιτροπή αξιολόγησης του Ελληνικού Πολιτιστικού Ομίλου Κυπρίων σας ενημερώνει σχετικά με τα αποτελέσματα των βραβευθέντων Δοκιμίων του 6ου Παγκόσμιου Λογοτεχνικού Διαγωνισμού εις μνήμην Βίκυς Ζαχαρίου – Δημήτρη Μανιού:
Θέμα: Η Κυπρή του Έρωτα Θεα Αφροδίτη - Η Κυπρή του Έρωτα ΘΕΑ ΑΦΡΟΔΙΤΗ, Βενετία Αναστ. Σιώντα
Θέμα: Ύμνος στην Κύπρο, την Αέρινη, τη Μακαρία Γη - Ύμνος στην Κύπρο την Αέρινη τη Μακαρία Γη, Δώρα Μοσχονά
Θέμα: Η συμβολή των νέων της Ελλάδος στην εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο το 1974 - Η αθέατη συμβολή ενός νέου από την Μακεδονία στον αγώνα της Κύπρου εναντίων των Τούρκων το 1974, Γιάννης Παπαγεωργίου
Θέμα: Ύμνος στην Κύπρο την Αέρινη τη Μακαρία Γη - Ιωάννης Καποδίστριας: O πρώτος Κυβερνήτης της Ελλάδος, Ανδρέας Λαζάρου
Θέμα: ΔΕΝ ΕΛΠΙΖΩ ΤΙΠΟΤΑ, ΔΕ ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΙΠΟΤΑ, ΕΙΜΑΙ ΛΕΦΤΕΡΟΣ" - Ν. Καζαντζάκης - Η Ελευθερία στο Μεταίχμιο, Σωτηρία Βασιλείου - Δεν Ελπίζω τίποτα, δεν φοβάμαι τίποτα, είμαι λέφτερος, Ιωάννης Λαμοδίτης - Η δημιουργία της ελευθερίας, η απώλεια και η επανάκτησή της, Θεοδόσης Πιλήσης - Το Τσακαλάκι, Άννα Σ. Ζανιδάκη
Η επιτροπή αξιολόγησης του Ελληνικού Πολιτιστικού Ομίλου Κυπρίων σας
ενημερώνει σχετικά με τα αποτελέσματα Θεατρικών Έργων του 6ου Παγκόσμιου
Λογοτεχνικού Διαγωνισμού εις μνήμην Βίκυς Ζαχαρίου – Δημήτρη Μανιού: Θέμα: "Το ψυχικό μεγαλείο των γονιών των ηρωωμαρτύρων της ΕΟΚΑ" - Το ματωμένο πουκάμισο, Κυριακή Δημητρίου Παπαλεοντίου
Θέμα:
"Ποια η συμβολή των νέων μας στους αγώνες της Λευτεριάς; ("ΑΥΤΗ Η
ΠΑΤΡΙΔΑ ΔΕΝ ΛΕΥΤΕΡΩΘΗ ΜΕ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ, ΛΕΥΤΕΡΩΘΗ ΜΕ ΑΙΜΑΤΑ ΚΑΙ ΘΥΣΙΕΣ" -Γ.
Μακρυγιάννης)" - Ψηλά το Μερσινάκι, Τούλα Κακκουλή - Ο καθείς και τα όπλα του, Μαρία Θεοδώρου-Κωνσταντίνου - Ωδαί IV:Ο πιο λαμπρός καημός μου, Γιώργος Τερζής - Εκτοζάλι-Κυπροζάλι, Μαρία-Νεφέλη Μαρκοπουλιώτου
Η επιτροπή αξιολόγησης του Ελληνικού Πολιτιστικού Ομίλου Κυπρίων σας
ενημερώνει σχετικά με τα αποτελέσματα του Μουσικού Στίχου του 6ου
Παγκόσμιου Λογοτεχνικού Διαγωνισμού εις μνήμην Βίκυς Ζαχαρίου – Δημήτρη
Μανιού:
- Ο Ταξιδευτής, Γεώργιος Απλαδάς - Θέλεις, Λευτέρης Μούφτογλου (Τραγούδι Ερωτικό) - Μια χώρα μαγεμένη, Ελένη Αντωνίου Κωνσταντίνου - Κύπρος Ηλιογέννητη, Αντώνιος Ευθυμίου - Αμμόχωστος Έρημη Πόλη, Ανθή Αυγέρη - Χαλάλι σου Γλυκιά Πατρίδα, Άθως Χατζηματθαίου
Θεωρητικά, σίγουρα το είχε διδαχτεί, αλλά στην πραγματικότητα ήταν ανυποψίαστη ότι τα όνειρα είναι κυρίως σχολαστικοί αριθμομνήμονες, ορκωτοί λογιστές στους ισολογισμούς, αδέκαστοι και στην απόδοση των κεφαλαίων.
Μικρή έκπληκτη διαπίστωνε ότι η μάνα της ήξερε κάθε στιγμή επακριβώς πόσα ζευγάρια κάλτσες πόσα πιάτα είχε για πλύσιμο.
Μη μου μαθαίνεις να μετρώ με αριθμούς. Μάθε με να λογαριάζω με μέρες αδειανές από αγάπη.
Η Μαρία Μπριλή και ο Γεράσιμος Μοσχόπουλος θα μας διαβάσουν ποιήματα
τους την Πέμπτη 26 Νοεμβρίου και ώρα 7:30μ.μ. στα γραφεία της Εταιρείας
Τεχνών Επιστήμης και Πολιτισμού Κερατσινίου (Βυζαντίου και Κολοκοτρώνη,
Π.Κ. Αγίου Γεωργίου, 2ος όροφος. Σας περιμένουμε.
Ζωγράφειος Αγών Διαγωνισμός διηγήματος με θέμα: «Κωνσταντινούπολη: πόλη αληθινή ή πόλη ονειρική»
Στο πλαίσιο του ετήσιου Διεθνούς Μαθητικού Συνεδρίου, που πραγματοποιείται στην Κωνσταντινούπολη, το Ζωγράφειο Λύκειο Κωνσταντινουπόλεως και τα Εκπαιδευτήρια Ε. Μαντουλίδη Θεσσαλονίκης σκοπεύουν να αναβιώσουν τον Ζωγράφειο Αγώνα. Ο «Ζωγράφειος Αγών» είχε θεσμοθετηθεί από τον Φιλολογικό Σύλλογο Κωνσταντινουπόλεως, στα τέλη του 19ου αιώνα, για τη βράβευση δέκα εκθέσεων «περί ζώντων μνημείων», δηλαδή εκθέσεων που παρουσίαζαν «τις ελληνικές διαλέκτους, τα ήθη και τα έθιμα του ελληνικού λαού», με τη «γενναία χορηγία του αγωνοθέτου και μεγάλου του Συλλόγου ευεργέτου Χρηστάκη Εφέντη Ζωγράφου».
Ο «Ζωγράφειος Αγών» σήμερα στοχεύει να γίνει ένας διεθνής διαγωνισμός διηγήματος με θέμα: «Κωνσταντινούπολη: πόλη αληθινή ή πόλη ονειρική».
Πώς να απαλλαχτεί κανείς από το βάρος της ιστορίας της Κωνσταντινούπολης, μιας σπάνιας μεγαλούπολης με συνεχόμενη διάρκεια ζωής δύο χιλιάδων και πλέον ετών; Διαμάντι της Ανατολής και όνειρο της Δύσης, η Πόλη είναι μια καθ’ υπεροχήν πόλη, η οποία κατέχει μια ξεχωριστή θέση στην ιστορία και στην καρδιά του κάθε Έλληνα. Όλοι τη γνωρίζουν, αρκετοί την έχουν επισκεφθεί, για κάποιους αποτελεί αντικείμενο ονειροπλασίας μέσα από κείμενα ιστορικά, βιογραφικά, διηγηματικά αλλά και μέσα από μαρτυρίες συγγενών και φίλων.
Θα πρέπει να ήταν χειμώνας. Θυμάμαι αμυδρά κάποιες νιφάδες στα αχτένιστα μαλλιά της νύχτας και κείνη τη μάλλινη κουβέρτα που με σκέπαζε στην αγκαλιά της μάνας.
Θα πρέπει λοιπόν να ήταν χειμώνας που έφευγε ο θείος Γιώργος για την Αυστραλία. Όλοι οι συγγενείς σαν θεατές σε ένα θέατρο. Περίσσευε το δάκρυ, η στεναχώρια, οι έννοιες, όλα τα μάζεψε, να έτσι απλώνοντας τη χούφτα του χάμω στη γη που πατούσε, τα έκλεισε σε ένα γυάλινο μπουκάλι λαδιού και τα ΄βαλε στη τσέπη του σακακιού του.
Ύστερα, γιατί υπήρχε κι ύστερα, είπε με βουρκωμένα τα μάτια: «Αν είναι να πεθάνω στη ξενιτειά, ας μη θαφτώ στο πέρας. Εδώ εδώ στη μαύρη γη, εδώ που πάντοτε γεννιέμαι.»
Η επιτροπή αξιολόγησης του Ελληνικού Πολιτιστικού Ομίλου Κυπρίων σας ενημερώνει σχετικά με τον 6ο Παγκόσμιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό:
Κατά την αξιολόγηση των 250 βιβλίων που λάβαμε, επιλέξαμε τα κάτωθι βιβλία τα οποία κρίναμε ως τα πιο αντιπροσωπευτικά και ως τα πιο αξιόλογα. Κατά την επιλογή, εκτός του περιεχόμενου, αξιολογήσαμε την όλη εμφάνιση του βιβλίου, την ποιότητα του χαρτιού, την εικονογράφηση και τη θεματολογία με την όποια καταπιάνεται ο κάθε συγγραφέας.
Θα ήταν μεγάλη μας χαρά να σας δούμε στην εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί για την απονομή των βραβείων του 6ου Παγκόσμιου Λογοτεχνικού Διαγωνισμού, καθώς και να ενημερώσετε τους εκδοτικούς οίκους των βιβλίων σας, εκπρόσωποι των οποίωνθα μπορούν να εκφωνήσουν λόγους στην εκδήλωσή μας (θα ενημερωθούν και από εμάς). Τα βραβευμένα βιβλία θα εκτεθούν επίσης στην αίθουσα της εκδήλωσης.
Τα ακόλουθα θεωρήθηκαν από τον ΕΠΟΚ ως "Βιβλία της Χρονιάς 2015"
Η Περιφερειακή Ενότητα Χανίων, σε συνεργασία με τον Σύλλογο Στιχουργών Ν. Χανίων, προκηρύσσει Παγκρήτιο λογοτεχνικό διαγωνισμό (ΜΑΝΤΙΝΑΔΑΣ – ΡΙΜΑΣ – ΡΙΖΙΤΙΚΟΥ) με θέμα:
«Η ΜΑΧΗ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ»
Σκοπός του διαγωνισμού είναι η προβολή - διάσωση και διάδοση των Ιστορικών γεγονότων της Μάχης της Κρήτης και της ηρωικής αντίστασης του Κρητικού Λαού.
ΟΡΟΙ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ:
Δικαίωμα συμμετοχής έχουν οι όπου γης, απανταχού Κρήτες, που μπορούν να συμμετέχουν με τρείς μαντινάδες τους, μία ρίμα (που δεν θα ξεπερνά όμως τα δέκα δίστιχα) ή ένα Ριζίτικο τραγούδι, όλα σχετικά με το θέμα του διαγωνισμού, πρωτότυπα και αδημοσίευτα, υπογεγραμμένα με ψευδώνυμο. Μέσα στο φάκελο αποστολής, θα εσωκλείεται μικρότερος φάκελος, με τα πλήρη στοιχεία του διαγωνιζόμενου (ονοματεπώνυμο, διεύθυνση, τηλ. επικοινωνίας).
Τα κείμενα δακτυλογραφημένα, θα αποσταλούν σε πέντε αντίτυπα, μόνο ταχυδρομικά στην διεύθυνση:
Όταν θα σε νικήσει ο χρόνος και η νομοτέλεια του Σύμπαντος, όταν επαληθευθεί για σένα η ρήση του Ηράκλειτου, ότι στη φύση «τα πάντα ρει και ουδέν μένει»…
Ο κόσμος θα συνεχίσει να γυρίζει στην παράξενη τροχιά του, οι καλοί θα βοηθούν, οι κακοί θα καταστρέφουν…
Όταν θα παρατηρείς αόρατος, από ένα παράθυρο του ουρανού, θα βλέπεις την ίδια εικόνα που άφησες πίσω. Ο κόσμος να αλλάζει σαν μόδα, να βελτιώνεται απ τα χρυσά μυαλά, να χειροτερεύει απ τους άχρηστους…
Tο «Ίδρυμα Αικατερίνης Λασκαρίδη» προκηρύσσει για πρώτη φορά τον Πανελλήνιο Ποιητικό Διαγωνισμό ανέκδοτης και αδημοσίευτης ποιητικής συλλογής για το ακαδημαϊκό έτος 2015-2016. Ο Διαγωνισμός πραγματοποιείται με την ευγενική χορηγία της Ισμήνης Χρυσοχόου-Κάρτερ προς τιμήν του ποιητικού και δημοσιογραφικού έργου του αείμνηστου συζύγου της, Γιώργου Κάρτερ, διαπρεπούς διανοούμενου, δημοσιογράφου και διευθυντή της ΕΡΤ.
Δικαίωμα συμμετοχής στο διαγωνισμό έχουν άτομα ελληνικής ή κυπριακής υπηκοότητας, από 20 έως 38 ετών, ανεξαρτήτως σπουδών. Η ποιητική συλλογή δεν πρέπει να υπερβαίνει τα 15 ποιήματα. Η συμμετοχή γίνεται με ψευδώνυμο και γνωστοποιούνται τα πραγματικά στοιχεία μόνο των βραβευθέντων. Τα έργα κρίνονται από πενταμελή κριτική επιτροπή πανεπιστημιακών και συγγραφέων εγνωσμένου κύρους. Η πρώτη συλλογή θα λάβει χρηματικό βραβείο, ποσού 3.000 ευρώ, ενώ δύο συλλογές θα λάβουν τιμητική διάκριση. Τα ονόματα των μελών της κριτικής επιτροπής ανακοινώνονται με τη δημοσιοποίηση του αποτελέσματος.
Ένα διήγημα που καυτηριάζει τα κακώς κείμενα της δημόσια υγείας με ανατρεπτικό φινάλε! Η Δήμητρα, αν κάτι σιχαίνεται, είναι τα Νοσοκομεία, τις άσπρες μπλούζες των γιατρών, μα και ό, τι έχει σχέση με αυτούς. Χρήσιμοι; Σύμφωνοι. Απαραίτητοι; Σύμφωνοι. Σωτήριοι; Σύμφωνοι. Μα αυτά όλα, δεν αλλάζουν την μεγάλη της απέχθεια. Και τρέμει τη στιγμή που θα σταθεί μπροστά στην άσπρη μπλούζα, εξιστορώντας το πρόβλημα που έχει και αντιμετωπίζοντας την κακώς εννοούμενη οικειότητα του ενικού της και την επιμελώς κρυπτόμενη αδιαφορία της για το άτομό σου. Είναι απολύτως σίγουρο ότι δεν είσαι γι’ αυτήν, παρά ένα περιστατικό και ανάλογα με το ασφαλιστικό ταμείο σου και η αντιμετώπισή σου, πράγμα που αλλάζει ως δια μαγείας αν πας ιδιωτικά. Αλλιώς, είσαι ένα με τη γη, ισοπεδωμένη, ένα τίποτα, έχοντας συγχρόνως και το πρόβλημά σου που μακάρι να το έλυνες μόνη σου αλλά δεν μπορείς δυστυχώς. Και αναμένεις την ετυμηγορία της αν δηλαδή συνεχίσεις να ζεις ή όχι. Εξαρτάται από το τι θα δείξουν οι εξετάσεις που θα σου πει να κάνεις. Πριν τις κάνεις, χμ. γνώμη σαφή δεν έχει να σου δώσει. Τις απαντήσεις όλες τις έχουν τα μηχανήματα. Κάποια εποχή όχι και τόσο μακρινή, όταν αυτά τα μηχανήματα δεν ήταν ευρέως διαδεδομένα, ο κουράντε γιατρός σου, σου έδινε την γνώμη του εξετάζοντάς σε προσεκτικά, ακούγοντας και καταγράφοντας το ιστορικό σου και η ικανότητα μαζί με την επιστημοσύνη του έδιναν την γνωμάτευση πλησιάζοντας την εικόνα της πάθησής σου κατά 90% και ήταν συνήθως η σωστή. Σήμερα ο γιατρός ούτε που σε αγγίζει. Τέτοια ιατρική τι να σου πω την κάνει εύκολα ο καθένας. Διαβάζεις προσεκτικά (για την Παθολογία μιλάμε) το κεφάλαιο που σε αφορά στο βιβλίο ασθενειών από τα δεκάδες που κυκλοφορούν, και βοηθούντων των μηχανημάτων έχεις και το όνομα της πάθησής σου και το πώς να την θεραπεύσεις. Από κει και ύστερα, καταπίνεις ένα Φαρμακείο φάρμακα (χωρίς τον Φαρμακοποιό) και αναμένεις ασαφώς και αορίστως τη λύση του προβλήματός σου, και πάντοτε στο τι θα αποφανθούν οι εξετάσεις που θα κάνεις. Πριν τις κάνεις, σαφή γνώμη να σου δώσουν δεν έχουν. Και ο γιατρός αρχίζει σαν την Πυθία τα «ήξεις αφήξεις, ουκ εν τω πολέμω θνήξεις». Και αν τύχει το πρόβλημά σου να εξακολουθεί να υφίσταται δίχως η άσπρη μπλούζα να έχει καταφέρει κάτι το ουσιώδες, αποφαίνεται ασυστόλως: «ήξεις αφήξεις ΟΥ, εν τω πολέμω θνήξεις».Μπαίνεις στο Νοσοκομείο και αρχίζει η Οδύσσεια σου και ίσως και η Ιλιάδα σου μαζί… Και τότε να δεις γλέντια… Να θέλεις να κατουρήσεις, να μην μπορείς από το κρεβάτι σου να σηκωθείς για την τουαλέτα, να παρακαλάς για μια πάπια ως εάν να ήταν το μόνον αντικείμενο του πόθου σου, και αν άνθρωπος δικός σου δεν υπάρχει κοντά σου ή δεν έχεις χρήματα να πληρώσεις αποκλειστική νοσοκόμα, κατουράς επάνω σου, τελειώνει η αγωνία σου και αρχίζει η αυτοταπείνωσή σου. Έτσι δε και είσαι και κάποιας τσιμπημένης ηλικίας και καπάκι άφραγκος, ε ξέχνα ότι είσαι άνθρωπος… Και η αίσθηση αυτή επιδεινώνει την ήδη βεβαρυμμένη κατάσταση της υγείας σου, γιατί και το ψυχολογικό παίζει ουσιώδη ρόλο στην όλη ιστορία. Και μετά ακούς: ’’Δεν βαριέσαι, όλοι θα πεθάνουμε μια μέρα.’’ ΜΑ δεν κομίζεις Γλαύκα εις Αθήνας’’ λέγοντας τα αυτονόητα. Το ερώτημα είναι το ΠΩΣ πεθαίνεις, Σαν ΑΝΘΡΩΠΟΣ ή σαν ζώο! (Δεν λέμε σκύλος, γιατί τα σκυλιά την σήμερον δεν είναι ούτε αδέσποτα, ούτε χωρίς φροντίδα. Με τους κτηνιάτρους τους με την καλοφαγία τους, τα χάδια τους και κοιμούνται και στο κρεβάτι σου πάνω. Τουτέστιν μιλάμε για άλλα ζώα. Ζώα που ζουν μόνα τους και έρμα σε μια φύση πολλές φορές αφιλόξενη γι αυτά). Μ’ αυτές τις θλιβερές σκέψεις στο μυαλό η Δήμητρα καθόταν και περίμενε τη σειρά της να εξεταστεί- τρόπος του λέγειν- από το γιατρό. Σιχαμάρα ή όχι ήταν στο έλεος της άσπρης μπλούζας, αλλιώς ας καθόταν στο σπίτι της περιμένοντας τον καλό της άγγελο να έρθει στον ύπνο της- για τον ξύπνιο της δεν γνωρίζουμε αν κάνει επισκέψεις- για να την βοηθήσει. Μα το ζήτημα είναι θα έρθει κι αυτός ή αντ’ αυτού θα έρθει ο συνάδελφός του του Σκότους να την οδηγήσει εν τόπω χλοερώ…; «Μα βρε κουτό κορίτσι μη σκέπτεσαι έτσι Πες ‘’que sera sera,’’ και ηρέμισε. Απαισιοδοξία και αυτή η δική σου!» «Απαισιοδοξία λες ε; Ας ήσουνα στη θέση μου και σου έλεγα εγώ. Μιλάς από θέση ισχύος υγιούς ανθρώπου. Σαν έρθει η σειρά σου να αντιμετωπίσεις την άσπρη μπλούζα, σφύρα μου πώς θα νιώσεις. Ακριβώς σαν εμένα που μόνο όταν δω ότι σκουραίνουν τα πράγματα την παίρνω πια την απόφαση να συναντηθώ με τον ΕΝΙΚΌ σε όλο του το μεγαλείο. Μα πρόσεξε την συμβουλή μου: Ενικό ο γιατρός; Απαραίτητα ΕΝΙΚΌ και συ. Κατέβασε τον αμέσως από το βάθρο του θρόνου, του επί της Γης ΘΕΟΎ που αυτάρεσκα πιστεύει ότι είναι.
Σφυρίζει το πλοιάριο μπαρκάρει για τα ξένα, αρπάζει την ελπίδα μου, μαζί μ’ αυτήν και ‘σένα, κοιτάω στον ορίζοντα που φεύγει το καράβι αναπολώ τα χάδια σου, το τελευταίο βράδυ.
Πρώτο τσιγάρο άναψα χωρίς τη συντροφιά σου, μου λείπουν τα χαμόγελα και τα γλυκά φιλιά σου, μία φορά να βάσταγα ακόμη το κορμί σου, τι κρύβεις να σκεφτόμουνα βαθιά μες στην ψυχή σου.
Χέρια νεανικά. Όλο ρυτίδες. Είδαν το φως να τα καλλωπίζει με μελανές κηλίδες. Όλο το ωραίο κυανό χρώμα. Όλο το μαύρο της σκοτείνιας. Ενός άμαθου κόσμου που γνώρισε το σκίρτημα της αλήθειας.
Τα πάντα περιμένουν στα υποσχόμενά σου ακροδάχτυλα άπραγα την πλήρωσή τους. Να σφραγιστούν σε μολυβένια αγάλματα. Ας δικαιωθούν με την φανέρωσή τους!
Οι εκδόσεις Ανώνυμο προκηρύσσουν: Λογοτεχνικό Διαγωνισμό "Λόγο-Τεχνία" για το έτος 2015. Δικαίωμα συμμετοχής έχουν όλοι οι εντός και εκτός Ελλάδος διαμένοντες ενήλικες, εφόσον τα κείμενα είναι γραμμένα στην ελληνική γλώσσα και δεν έχουν βραβευθεί με Α' Βραβείο σε προηγούμενους διαγωνισμούς. Το θέμα είναι ελεύθερο.
Το ποίημα να μην υπερβαίνει τους 30 στίχους, το θεατρικό τις 50 σελίδες, το δοκίμιο τις 30 σελίδες, το παραμύθι τις 8 σελίδες, η νουβέλα τις 50 σελίδες και το διήγημα τις 4 σελίδες.
Κάθε έργο να σταλεί σε τρία δακτυλογραφημένα αντίτυπα με ψευδώνυμο επάνω δεξιά, στη διεύθυνση: Γραβιάς 1, Χαραλαμπία Court, Διαμ. 101, 7102 Αραδίππου / Κύπρος. Το μέγεθος των χαρακτήρων να είναι σε όλα Times New Roman 14 και διάκενο 1.5.
Οι διαγωνιζόμενοι να εσωκλείσουν στο μεγάλο φάκελο, ένα μικρότερο κλειστό φάκελο με γραμμένο απ’ έξω το ψευδώνυμό τους και τον τίτλο του έργου, ενώ μέσα σ’ αυτόν πρέπει να υπάρχουν τα εξής προσωπικά τους στοιχεία: Ονοματεπώνυμο, διεύθυνση κατοικίας, ταχυδρομικός κώδικας, τηλέφωνο (σταθερό και κινητό), e-mail, τίτλος του έργου και το ψευδώνυμο.
Το Σάββατο 31 Οκτωβρίου πραγματοποιήθηκε ο Λογοτεχνικός Διαγωνισμός στο κινηματοθέατρο Rex υπό την αιγίδα του ΠΑΟΔΑΝ. Οι συμμετοχές που συγκέντρωσε ο διαγωνισμός ήταν συνολικά 254. Οι κατηγορίες λογοτεχνικού διαγωνισμού ήταν πέντε, διήγημα, αυτοβιογραφία, ποίηση, θέατρο και μαντινάδα. Παρακάτω σας παραθέτουμε αναλυτικά τα αποτελέσματα της βράβευσης ανά κατηγορία.
Διήγημα
1ο Βραβείο: Ανδρέας Ρίγανης (Όπερα για μελλοθάνατους)
Μεγαλώσαμε, ο πόθος και ο έρωτας γίνανε αγάπη και σεβασμός. Μεγαλώσαμε, τα φιλιά και τα αγγίγματα γίνανε συμπόνια και βλέμματα. Μεγαλώσαμε και μεστώσανε όλα. Μη κλαις…!
Πάρε με στ’ όνειρο – ταξίδι σου , Οδυσσέα , επτά ζωές – επτά ψυχές στην ίδια πλώρη να με μαγεύει σύγκορμο η Σειρήνα κόρη , ο έρωτας – νόστος το φιλί να’ χει παρέα …
Ποιας Κίρκης μάγια με τραβούν στην αμαρτία ; Άνθρωπος είμαι από χώμα κι από πνέμα κι αν ρίξω άγκυρα στης ηδονής το βλέμμα θα ναυαγήσω απ’ των χαδιών την τρικυμία …
Κυκλώπειο μάτι , μην κοιτάς τον δόλιο , ωιμένα , να βολοδέρνω στης σαγήνης το φεγγάρι , τυφλό μυαλό μου απορείς και λες μακάρι , η μοίρα – μάνα μου ας με βάφτιζε : Κανένα !
Μια στα ρηχά και μια στα ύφαλα δεμένο , με σκάει της Χάρυβδης το φύσημα στην άκρια και μ’ ένα τράνταγμα της Σκύλλας στάζω δάκρυα , που με ξυπνούν μες σ’ έναν κόσμο ονειρεμένο !
