Σε μια σεμνή τελετή, που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σα λογοτεχνικό μνημόσυνο προν τον πατέρα Διαμαντόπουλο, απήγγειλα τον ποίημά μου, "Ύμνος προς τον Πρωτοπρεσβύτερο", το οποίο απέσπασε το Α' βραβείο Αφιερωματικής ποίησης.
Θα ακολουθήσεις εκτενές αφιέρωμα στις διήμερες εκδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν στην Θάσο, όπου ο υποφαινόμενος στην φωτογραφία έδωσε το παρών.
Ύμνος προς τον Πρωτοπρεσβύτερο
Κάποιες φορές υπάρχουνε άνθρωποι πού 'ναι σπάνιοι,
σ' αλλήλους αφιέρωσαν ολάκερη ζωή τους,
κι αστέρια πλέον γίνανε, αγγέλοι επουράνιοι,
δώσαν στους συνανθρώπους τους λίγο απ' την ψυχή τους.
Έτσι 'ταν κι ο πρεσβύτερος, για ποίμνιο νοιαζόταν,
διαμάντι ο χαρακτήρας του, ενέπνεε ανθρώπους,
πολέμαγε για ιδανικά, ποτέ δεν πολεμιόταν,
όλοι τον αγαπούσανε σαν πάντα είχε τρόπους.
Σαν ο Πρωτοπρεσβύτερος για πάντα εκοιμήθη,
ποτέ να μην ξεχάσουμε το έργο του, τις πράξεις,
σαν η αγάπη φώλιαζε μες στα δικά του στήθη,
της Θάσου πάτερ ήθελες τον κόσμο μας ν' αλλάξεις.
Πατέρα Διαμαντόπουλε σαν έφτασες σ' Ιθάκη,
στην εκκλησία έβαλες δικό σου λιθαράκι!
Μοσχόπουλος Γεράσιμος
Α' βραβείο Αφιερωματικής ποίησης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου