«Ονειροχόος»

Ενύπνια αστέρια οραματίζομαι,

διά μέσω του απόκρυφου ουρανού,

όντας στον κόρφο του Μορφέα,

επικαλώ τον Ονειροχόο

ν’ αφυπνίσει την πύρινη γλώσσα

του αρχέγονου δράκου,

φορώντας τα λέπια του σαν ασπίδα

θ’ αποσείσω τους ανήλιους οιωνούς,

χαρίζοντάς μου την φλογερή του ανάσα

θ’ αποτεφρώσω τους καπηλευτές

των χαλεπών εποχών,

βλασταίνοντας τα φτερά του στο κορμί μου

σα Σεραφείμ θα διανοίξω ξανά

την πύλη προς τον κήπο της Εδέμ.

Ο Ονειροχόος ραίνει μια σταγόνα

του άχραντου ύδατος

στο κέντρο του μετώπου μου,

με μια ριπή αστραπής

εγείρεται το εσώτερο ματόφυλλο,

με τον οφθαλμό του κυκλώπειου δράκοντα

επιτελώ τα υπερκόσμια όνειρα.

Μοσχόπουλος Γεράσιμος

01/12/12             21:26μμ.