Όταν
αντάριαζε η ζωή από την καταιγίδα
κι όταν της θλίψης το κρασί πότιζε την ψυχή μου
ήσουνα καταφύγιο, παρηγοριά κι ελπίδα
η λύτρωση που τάιζε ξανά την αντοχή μου...
κι όταν της θλίψης το κρασί πότιζε την ψυχή μου
ήσουνα καταφύγιο, παρηγοριά κι ελπίδα
η λύτρωση που τάιζε ξανά την αντοχή μου...
Από
μικρός στις δύσκολες στιγμές σ' αποζητάω
χαίρομαι να ακροβατώ ανάμεσα στις λέξεις
και στις στροφές σου εδώ και 'κει πάντα να τριγυρνάω
σαν έρχεσαι και μου ζητάς μαζί μου εσύ να παίξεις.
χαίρομαι να ακροβατώ ανάμεσα στις λέξεις
και στις στροφές σου εδώ και 'κει πάντα να τριγυρνάω
σαν έρχεσαι και μου ζητάς μαζί μου εσύ να παίξεις.
Να
ταξιδεύει μου ο νους για νά 'βρει το ρυθμό σου
και να χτυπάει η καρδιά στα μέτρα τα δικά σου
να ξεγυμνώνεται η ψυχή λουσμένη απ' το φως σου
και ν' αλαφρώνει ο πόνος μου από το άγγιγμά σου.
και να χτυπάει η καρδιά στα μέτρα τα δικά σου
να ξεγυμνώνεται η ψυχή λουσμένη απ' το φως σου
και ν' αλαφρώνει ο πόνος μου από το άγγιγμά σου.
Είσαι
η τέχνη που αγαπώ πιότερο απ' τις άλλες
τέχνη του λόγου ακριβή σαν το μαργαριτάρι
με περιμένεις πάντοτε με ανοιχτές αγκάλες
κι ας σ' είχα χρόνια φυλακή σε κάποιο μου συρτάρι.
τέχνη του λόγου ακριβή σαν το μαργαριτάρι
με περιμένεις πάντοτε με ανοιχτές αγκάλες
κι ας σ' είχα χρόνια φυλακή σε κάποιο μου συρτάρι.
Αργοναύτης(Σπύρος Μακρυγιάννης) 21/03/2014
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου