Σ’είδα ζητιάνα να γυρνάς
στου κόσμου τα παζάρια
το μπλε σου φόρεμα λερό
να φέρνεις γύρες στο χορό
που άλλοι βαράν τα όργανα
και ρίχνουνε τα ζάρια.
Ναι ήσουν εσύ, δε λάθεψα,
γνώρισα τις πληγές σου
τις έβλεπα από παιδί
να σ’αυλακώνουν το κορμί
και να σου παραστέκονται
μιλιούνια οι ήρωές σου.
Σε βρήκαν τώρα ευάλωτη
γυμνή ξεστηθωμένη
και σε χτυπάνε τη φτωχή
γίναν τα τέκνα σου λαγοί
σε τέτοια άχρηστη φουρνιά
δεν ήσουν μαθημένη.
Κι εγώ που ορκιζόμουνα
ο μέγιστος προδότης
– ας πάνε άλλοι, λέω, μπροστά –
και σκέφτομαι τα χρόνια αυτά
αν φάνηκε, αν πέρασε
κανένας πατριώτης
Έπαινος στους 28ους Δελφικούς Αγώνες Ποίησης
Κατερίνα Μακρή
Πολὺ ὡραῖος Λόγος..!
ΑπάντησηΔιαγραφή