Του Οδυσσέα το νησί χαμογελά στον Κρόνο!
Με της φωτιάς τη χαραυγή, του έρωτα τον πόνο!
Κεφαλονιά μου, Ιθάκη μου, γέλα στην Οικουμένη!
Ο ήλιος σου, αγάπη μου, θυμιά ονειρεμένη!
Αγαπημένη τ’ Ουρανού, πανάχραντη αηδόνα!
Με τη μορφή τ’ Ωκεανού, παιδί του Ποσειδώνα!
Είσαι της Άβυσσου το φως, της τρέλας το «πηγάδι»!
Στ’ Άστρο σου, καίει κεραυνός και θυμωμένο χάδι!
Ο Άργος σου ‘στειλε φιλιά με ύμνους που θρηνούνε!
Και ο Λαέρτης τη μηλιά, δράκων που σιωπούνε!
Ω! Σιωπούνε, χαίρονται, παραμυθιού εικόνες!
Τα Τάρταρα επαίρονται στους νέους Ποσειδώνες!
Το Άστρο σου, μοναχικό, φωτιά Οργής και κλάμα!
Γράμμα σου γράφω ευλαβικό, στης Ομορφιάς το δράμα!
Δράμα μ’ αηδόνια, γυπαετούς κι Οργής δρυοκολάπτες!
Με είλωτες πονετικούς, φωτιάς καντηλανάφτες!
Καντηλανάφτες ζωντανών, σε πράσινο τοπίο!
Κλαίνε οι μάνες των αετών, στου ήλιου το μαντείο!
Μαντείο δεύτερο παιδί, μιας ξεχασμένης αύρας!
Δυσσέα Θιάκι και Ωδή, μ’ Οργή πανάγιας Λαύρας!
Λαύρα φωτός μοναδικού, σε θάλασσα, σε μπόρα!
Με το σημάδι το Θεού, όπου μοιράζει δώρα!
Δώρα; Τα λύτρα της Οργής, Ψυχών θλιμμένα Νιάτα!
Ακολουθία της Αυγής, στης λευτεριάς τη στράτα!
Τη στράτα της απαντοχής, Ειλώτων-αφεντάδων!
«Άγημα» νέας εποχής, οι όψεις των «ραγιάδων»!
Οι όψεις των Αγωνιστών της θείας Επτανήσου!
Που ‘χαν την τύχη των ληστών, στη χώρα τη δική σου!
Ω! Μαγεμένη εσύ θεά και του Δυσσέα μητέρα!
Στη ρότα σου, αγωνιά, τ’ Αστέρι νύχτα-μέρα!
Γ' βραβείο στον 1ο διεθνή ποιητικό διαγωνισμό της Ουνέσκο Κεφαλληνίας και Ιθάκης.
Μιλτιάδης Ντόβας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου