Χρόνια για χρόνια μοναξιά
πόσο καλά κρυμμένη.
Χρόνια για χρόνια μοναξιά
ποιός να σε πιστέψει
πρέπει να ξέρει να ρωτά
για να συγχωρέσει.
Εκεί που γέννησε η αμυγδαλιά
που όλα σε θυμίζουν
το βήμα μου που δεν τολμά
σ αυτά που ξεχωρίζουν.
Είναι φορές είναι φωτιές
τα χέρια τα απλωμένα
γέλασες νόμισες χαρές
και χρόνια ονειρεμένα.
Γίναν τα χείλη μιά φωτιά
που έσβησε στα μάτια
σαν κάστρα κείνα τα παλιά
που χουν κρυφά δωμάτια.
Τ απέραντο το λέν αλήθεια
τροχιά πια μαγεμένη
θές πες τη συνήθεια
θες πές την ειμαρμένη.
Ντίνο Κανάσκι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου