Σάββατο 16 Ιανουαρίου 2016

Η Νύχτα: ένα ποίημα από την Κατερίνα Μαρτζούκου



Έμεινα να κοιτάζω τον ήλιο
Να γλιστρά και να κρύβεται
Κουρασμένος, σιωπηλός.
Χρώμα ντροπής,
Δίνει τη θέση του στο σκοτάδι,
Εκεί που όλα ξυπνούν
Και όλα γεννώνται.
Η νύχτα ντύθηκε
Το μαύρο πέπλο
Και ψιθυρίζει μυστικά

Λόγια ξεχασμένα.
Ξυπνά η μνήμη των αισθήσεων
Χωρίς καμία λογική,
Χωρίς καμία σκέψη,
Σαν ένα άλλο εγώ,
Λαβωμένο,
Που σέρνεται να βγει
Στο φως του φεγγαριού

Κατερίνα Μαρτζούκου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου