Έχω κολλήσει σε
κινούμενη, βαλτώδη άμμο,
μ’ ελκύουν τα
εντόσθια της Γαίας προς τα χάμω,
θέλω να προχωρήσω,
κάτι μέσα με ρουφάει,
μία σκληρή αλήθεια
πικραμένο με κρατάει.
Η άμμος μετατρέπεται
σε ταραχώδη δίνη,
κουνά την Πίστη μου
συθέμελα, με καταπίνει,
να διαφύγω θέλω,
κλέβωντας φτερά αγγέλου,
απεύχομαι να σβήσω
σαν την μοίρα του Οθέλου.
Το ένστικτο του αετού
μου λέει θα πετάξω,
συνάμα θήραμα αισθάνομαι,
λες να βουλιάξω;
Μαχαίρι νιώθω στην
καρδιά, σαν ξύπνιος εφιάλτης,
το ένα μου μισό σα
θύμα, τ’ άλλο σαν αντάρτης.
Θα χτίσω μία σκάλα
λέξεων για να ξεφύγω,
το βάρος μου μεγάλο,
θ’ αλαφρύνω λίγο-λίγο,
πολλά τα σκαλοπάτια,
θα τ’ ανέβω ένα-ένα,
εμπόδιο στην άνοδο δε
βλέπω πια κανένα.
Ο κάκιστος βραχνάς
μου, όνειρο γλυκό θα γίνει,
σαν όαση της άνοιξης
με φόντο την σελήνη,
μετά ο ήλιος θα χαρεί
και θα χαμογελάσει,
η πλάση έπειτα θα το
νοήσει, θα γελάσει.
Μοσχόπουλος Γεράσιμος
29/04/12 19:15μμ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου