Στις εκβολές του Γάγγη

Στην θάλασσα σ’ αναζητώ σαν άπληστος κουρσάρος,

απ’ τις Αντίλλες τις μικρές, στον κόλπο της Βεγγάλης,

την πλεύση μου φεγγοβολά του Γιβραλτάρ ο φάρος,

την λεία σώζω στην καρδιά της νέας Αγχιάλης.

Σε καραβάνι εισχωρώ, σε ψάχνω στη Σαχάρα,

απ’ τις Ατλαντικές ακτές στις παρυφές του Νείλου,

σ’ αυτήν τη μελωδία μου με κλασσική κιθάρα,

στην προσευχή του Έρωτα υπό το φως του ήλιου.

Στις εκβολές του ποταμού σε γνώρισα μοιραία,

αγαπηθήκαμε βαθιά σαν κύκνοι μες στον Γάγγη,

στο Δέλτα συμβιώνουμε σαν οίνος μ’ αμφορέα,

σαν άγγελοι των ουρανών, περνάμε το φαράγγι.

Σ’ εξερευνώ στους ουρανούς, θωρώ την Τραμουντάνα,

απ’ τις δαγκάνες του Σκορπιού στον θερινό Τοξότη,

το πεπρωμένο μας κοινό, το είπε μια τσιγγάνα,

πες με τρελό και ρεμβαστή, πες με και Δον Κιχώτη.

Είμαστε αδελφές ψυχές σαν άρχισε ο χρόνος,

σαν Οδυσσέας κρύφτηκα στον Δούρειό μου ίππο,

σαν χορωδία έψελνα, σαν ραψωδός βαρόνος,

μέχρι να κλέψω τον πανσέ απ’ τον γλυκό σου κήπο.

Στις εκβολές του ποταμού σε γνώρισα μοιραία,

αγαπηθήκαμε βαθιά σαν κύκνοι μες στον Γάγγη,

στο Δέλτα συμβιώνουμε σαν οίνος μ’ αμφορέα,

σαν άγγελοι των ουρανών, περνάμε το φαράγγι.