Πάλι απόψε αλλάζει πρόσωπο η σελήνη....
Πάλι απόψε αλλάζει πρόσωπο η σελήνη
να μας ξεγελάσει προσπαθεί
και τ’ αργυρό της δίχτυ περιδέραιο ατίμητο
σε θάλασσα μαβιά γυαλίζει
με επιμέλεια ριγμένο και σπουδή
ίδιες οι στρατηγικές κυκλοτερείς κινήσεις.
Αιχμαλωτίζει τα όνειρά μας η σελήνη
και σκέψεις υποσυνείδητες
πόθους στοιχειώνει απαγορευμένους κι ανείπωτους
φαντασιοκοπήματα γεννά
τόσο ζωντανά που λαχταράς ν’
αγγίξεις
τα ζεις γι’ αληθινά.
Κι εκείνη του νυχτωμένου ουρανού κυρά η
Φοίβη
μειδιά χλευαστικά.
Φεγγαραχτίδες στέλνει στο προσκέφαλό μου
με έλκουν με σαστίζουν τα απόκοσμα φιλιά
Απωθημένες πεθυμιές μου
μαγνητίζουν
κι αγάπες απέθαντες ξεθάβουν
μα που’ χω απέραντα θρηνήσει από καιρό.
Άλλο δε θ’ αντισταθώ Σελήνη
Στον κυκλικό χορό των ξωτικών σου κι εγώ θα μπω
κι ας στοιχειωθώ παντοτινά
στο ασημένιο σου να ζω γεφύρι δε με μέλλει
της νύχτας στοίχειωμα πικρό
ανυπεράσπιστο στη μαγική σου δράση
αρκεί να στέρξουν όλων τα όνειρα για αληθινά.
Αλεξάνδρα Κωστάκη (Μανόλια)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου