Στην Αλεξία...
Πιες
μια ρακί κοπέλι μου να σου λυθεί η γλώσσα,
να
εκφωνείς στην κοπελιά ποιήματα καμπόσα,
για
τα μαλλιά τα χρυσαφιά να γράψεις δυο αράδες,
πιο
κίτρινα απ’ την αμμουδιά, το λένε οι κυράδες.
Ενώ
στα μάτια τη θωρείς, πες τρυφερά στ’ αυτί της:
«Το
βλέμμα σου πιο γαλανό απ’ τ’ ουρανού της Κρήτης,
μέσα
του θέλω να χαθώ και όνειρα να κάνω,
με
δυο καρδιές για νήματα τον Έρωτα θα υφάνω».
Αγκάλιασέ
την σθεναρά κι ακούμπησε τα χείλη,
πες:
«Σε φιλώ και γεύομαι τη γλύκα απ’ το σταφύλι,
κρασί
να γίνει η συντροφιά, ατέλειωτο μεθύσι,
σαν
άμπελος η αγάπη μας για πάντα να βλαστήσει».
Μοσχόπουλος
Γεράσιμος
Αθήνα
19/10/13
18:17μμ.
Ωραίο Γεράσιμε ! Χρόνια σου Πολλά και νά'σαι πάντα γερός με εμπνεύσεις και δημιουργικότητα. Φιλιά
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ Αλίκη!!! Κι εσύ να σαι πάντα καλά!!!
ΔιαγραφήΥπέροχο ποίημα Γεράσιμε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ Δημήτρη!
Διαγραφή