"...περπάτησα πάλι μέχρι το ολοκάθαρο τοπίο".
Έπιασα δουλεία μετά τα μεσάνυχτα.
Κατέβασα τα ρολά,
Έσβησα το τελευταίο κερί ελπίδας και
περπάτησα πάλι μέχρι το ολοκάθαρο τοπίο.
Με υψωμένη τη θωριά λίγο πάνω απ την καθαρή
ισορροπία,
εισέπνευσα τις βρόμικες σκέψεις, με
γεμάτους πνεύμονες
έδωσα πνοή στον μάχιμο αέρα που άρχισε ένα
δικό του αγώνα.
Παρέσυρε την ασχήμια,
ράντισε με υγρό απολύμανσης τις επιθυμίες,
καθάρισε τα «πότε» των ανυπόμονων,
Κέρασε πότο των λογικών την τρέλα,
Λίγο πριν την αυγή, έστεκα σαν τον
αυτόχειρα,
έχοντας στην τσέπη για νυχτοκάματο,
«λογική αϋπνία».
Ελπίδα Σόλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου