Φιλόλογοι, ειδήμονες και όλοι οι κριτικοί
τα κείμενά μου διάβασαν με περισσή τους «γνώση»,
σαν κόκορες προκήρυξαν τη «λυρική αυγή»,
γιατί λαλούν το χάραμα θαρρούν θα ξημερώσει!
Κι αν κάποιους δε συγκίνησα, δεν γέλασαν ποτέ
σ’ ανάγνωση του λόγου μου, δικών μου διηγημάτων,
δεν τρέχει τίποτα γι’ αυτό αλήθεια βρε αδερφέ,
μη λες πως δήθεν τα γραπτά είναι προϊόν τεράτων!
Σ’ αφιερώνω μοναχά δυο στίχους της ζωής
κι αυτούς ποτέ δε θα μπορείς να τους χαρείς σαν κλέφτης,
γιατί όπως κρίνεις, θα κριθείς με οφθαλμούς ψυχής,
η κρίση σαν την όραση ειν’ γυάλινος καθρέφτης!
Μοσχόπουλος Γεράσιμος
29/11/15 18:20μμ
Αθήνα
Συγγνώμη Σταυρούλα κατά λάθος διέγραψα το σχόλιό σου. Αυτό είναι το κόστος της βιασύνης και του tablet, όπου είναι πιο κοντά η μία επιλογή με την άλλη. Σε ευχαριστώ θερμά για την επίσκεψή σου, αλλά και για το γεγονός ότι σου άρεσε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι ένα υπέροχο ποίημα, απάντηση σε κάθε σκληρό κριτικό που ξεχνά ότι ο γράφων καταθέτει κομμάτι της ψυχής του και ότι εκτίθεται ...αυτό από μόνο του αποτελεί μέγιστο λόγο σεβασμού !! καλησπέρα Γεράσιμε !!
ΔιαγραφήΣε ευχαριστώ πολύ Σταυρούλα που με τιμάς!!!!
Διαγραφή