Είν' η ζωή ένα ποτάμι που κυλά
και που το τέρμα του κανένας δεν το ξέρει.
Μια πεταλούδα! Ευλογία από ψηλά!
Χάδι απ' της Άνοιξης το πράσινο αγέρι.
Ένα ταξίδι, που καθένας ξεκινά,
δίχως να θέλει -του το όρισε η μοίρα-
σ' άγνωστους κήπους, περιβόλια μακρινά,
ζωγραφισμένα απ' του Πλάστη το χρωστήρα.
Φαντάζει νύφη στολισμένη η ζωή,
πότε είναι λιόχαρη και πότε με φουρτούνες,
μα, πάντα, όμορφη, αρκεί κάθε πρωί
ένα ματσάκι να μαζεύεις παπαρούνες.