Εκείνος μιλούσε συνεχώς για τους νέους φόρους
τις μυστικές αόρατες συνευρέσεις των ισχυρών
κοίταζε τις σάπιες σιδεροκατασκευές που του πλήγωναν τη καρδιά
απέναντι από το διακριτό σπίτι
η αφρικάνικη σκόνη που μύριζε μπαρούτι έκρυβε τα φώτα της μέρας
ζωγράφιζε τις τελευταίες βρόχινες νύχτες
οι ξένοι μετανάστες γαύγιζαν σαν αδέσποτοι σκύλοι στα πεζοδρόμια
με μια μπύρα στο γεμάτα άθλια τατουάζ χέρια
αγνώστου εμφιαλώσεως μάρκας,
καιροφυλακτεί και το κενότατο ραδιοτηλεοπτικό συμβούλιο
Εκείνη σεμνά στην αρχή, απλώνει τα άπλυτα χέρια της
τα ντύνει με την γυναικεία προστυχιά της Εύας
χώνει τα δάκτυλα στο στόμα, η μαρμελάδα πέφτει ακόμα
θέλει να το βουλώσουν οι πολιτικοί, πόσο θ΄ ανέβει η πίεση
το θέλει πολύ μα δεν το βλέπει. Κλειστή η τηλεόραση.
Και πάλι εσύ ως ο τελευταίος νικητής, ο κυρίαρχος
Ξέρεις πως έρχεται ακόμα μια νύχτα με το σιδηρόδρομο
Ή με την άμαξα στη λεωφόρο των Φοινικούδων
Με τη σκόνη να σβήνει τα χρώματά της.
Και τις σιδεροκατασκευές μια φυλακή για μετανάστες βιαστές
Και αδέσποτους σκύλους.
Δημήτριος Γκόγκας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου