«Μια εύηχη καντάδα»

Ζήτησα τολμηρά από τα φωτεινά αστέρια,

να σου κελαηδήσουν την πιο εύηχη καντάδα,

την έγραψα με τα δικά μου εμπνευσμένα χέρια,

με φόντο την τρανή και θαλασσόλουστη Ελλάδα.

Την πρώτη νότα παίζει η Κασσιόπη με κιθάρα

και συντροφεύει ο Τοξότης με το βιολοντσέλο,

σαν τραγουδά ο Αετός, με πιάνει μια λαχτάρα,

θα χρωματίσω με των στίχων το υγρό πινέλο:

-«Κοιτώ τα μπλε σου μάτια, βλέπω μέσα στο ωραίο,

και ατενίζω το απέραντο, βαθύ Αιγαίο.

Σήμερα, στο χλωμά φεγγαροφωτισμένο βράδυ,

αναζητώ το παθιασμένο και γλυκό σου χάδι.

Σαν με αγγίζεις, νιώθω σα μελτέμι την πνοή σου,

φιλώ εσένα, γεύομαι το άλας στο κορμί σου».

Σιωπήσανε τ’ αστέρια, πέσανε να κοιμηθούνε,

κι όλοι οι ντόπιοι όπου να ‘ναι θα ξημερωθούνε,

εγώ στέκομαι πλάι σου, σφιχτά σε αγκαλιάζω,

πάνω στου έρωτα τα ξύπνια όνειρα παφλάζω.

Μοσχόπουλος Γεράσιμος 11/02/12 12:00μμ.