Ο γκουρού των… σκύλων!

Εισαγωγή

         

Ο Τοντ είναι ένα αδέσποτο σκυλί, τριών έτών, ράτσας Τζακ ράσελ. Αναζητεί φαγητό στα σκουπίδια με παρέα το φίλο του τον Φοξ κι ενώ ψάχνει μέσα στο σκουπιδοτενεκέ, ο φίλος του μιλά:

-«Κοίτα εκείνο το ντόπερμαν! Το πηγαίνει βόλτα το αφεντικό του! Έχει κάποιον να νοιάζεται για εκείνο! Άλλοι γεννιούνται τυχεροί κι άλλοι ζούνε στην μιζέρια!».

-«Κι όμως, δεν πιστεύω πως είναι έτσι. Δεν παίζει ρόλο μόνο το περιβάλλον στο οποίο γεννιόμαστε. Πιστεύω στον καθένα δίνεται η ευκαιρία να διακριθεί».

-«Ναι, εμένα μου λες…» απαντάει ο Φοξ και ξύνεται, καθώς τον ενοχλούν οι ψύλλοι, που βρίσκονται πάνω στο σώμα του. Εν τω μεταξύ, το ντόπερμαν περνά από δίπλα τους και ο Φοξ ως ατίθασο σκυλί του γαυγίζει, τριγυρίζοντάς το κι εκείνο, αρχικά, δε δίνει την παραμικρή σημασία, αλλά λίγο αργότερα γυρνά το κεφάλι του προς τον Φοξ και του γαυγίζει αδιάφορα για λίγο και μετά το αφεντικό του φωνάζει:

-«Μαύρε άσε το μικρό σκυλάκι κι έλα κοντά μου!» και το σκυλί υπακούει.

Προσπαθήστε να φανταστείτε πως η προηγούμενη σκηνή ήταν ένα απόσπασμα από μια ταινία, όπου την βλέπουν άνθρωποι, αλλά επειδή δε γνωρίζουν σκυλίσια, σας παραθέτω τους υπότιτλους για τον διάλογο μεταξύ των δύο σκύλων – έστω και λίγο ετεροχρονισμένα!

Μιλά ο Φοξ, γαυγίζοντας επιθετικά:

-«Νομίζεις πως είσαι σπουδαίος; Τα έχεις όλα έτοιμα από το αφεντικό σου! Εδώ είναι η δική μου περιοχή! Μην τολμήσεις να αφήσεις τίποτα <δικό σου>!».

Γυρνά με ατάραχο βλέμμα ο Μαύρος:

-«Εγώ δε βολοδέρνω αδίκως σαν αλήτης, χωρίς σκοπό, αλλά ανήκω σε μια οικογένεια και την προστατεύω!» κι αφού τον φώναξε το αφεντικό του, τότε έφυγε.

Ο Φοξ απευθύνεται στον Τοντ:

-«Τον άκουσες πως με αποκάλεσε; Αλήτη! Δε ξέρει πως είμαι μέρος αγέλης εγώ! Αν καθότανε λίγο ακόμα, θα του έδειχνα εγώ!».

-«Ηρέμησε Φοξ, έτσι κι αλλιώς μια χαψιά σε είχε! Εγώ, όμως, πιστεύω πως είχε δίκιο, καθώς αναρωτιέμαι τον τελευταίο καιρό πως δε γίνεται μόνο να ξυπνάμε, να κοιμόμαστε, να τρώμε και να έχουμε τα τυχερά μας με καμιά σκυλίτσα – δε λέω. Δε νιώθω γεμάτος! Εσύ πως νιώθεις;».

-«Και βέβαια δε νιώθεις γεμάτος, αφού αποφάγια από τις κονσέρβες των σκουπιδιών τρως! Πώς να χορτάσεις με αυτά;».

-«Δε λέω αυτό βρε κουτορνίθι! Εννοώ πως χρειαζόμαστε ένα σκοπό στη ζωή μας! Ένα λόγο, που να δικαιολογεί την ύπαρξή μας κι όλα αυτά που κάνουμε!».

-«Μου φαίνεται πως σε έχουν πειράξει οι ληγμένες κονσέρβες και δεν έχω λεφτά να σε πάω σε κτηνίατρο!».

-«Εμένα μου φαίνεται πως έχεις πάθει ωτίτιδα και δεν με ακούς πραγματικά! Εν πάση περιπτώσει, θα μιλήσω στον αρχηγό της αγέλης γι’ αυτό το θέμα».

                                               

 

Κεφάλαιο 1^ο

Ο Τοντ κατευθύνθηκε προς το λημέρι του αρχηγού και σαν έφτασε, μίλησε με τον αδίστακτο φρουρό, ένα ροτβάιλερ, το οποίο ήταν καφέ-μαύρο, μεγαλόσωμο και με μεγάλα, κοφτερά δόντια. Ο διάλογος έγινε με γαυγίσματα και σε κάποιον αδαή σε αυτή τη γλώσσα, θα φαινότανε πως είναι μόνο δυο σκυλιά, που απλώς κάνουν αρφ-αρφ, αλλά στην πραγματικότητα διαδραματίζεται ο παρακάτω διάλογος:

-«Γεια σου Μπιμπικίνο! Ήρθα για να μιλήσω στον αρχηγό!» κι ο Μπιμπικίνος με βλοσυρό βλέμμα, χωρίς να θέλει να πιάσει την κουβέντα, απαντά με βαριά φωνή:

-«Πες το σύνθημα!».

-«Πολύ τυπικός είσαι βρε Μπιμπικίνο! Αφού με γνωρίζεις τόσο καιρό!».

-«Έτσι είναι οι κανόνες και ως μέλη της αγέλης, πρέπει να σεβόμαστε τους κανόνες! Πες το σύνθημα!».

-«Ο καλύτερος σκύλος,

είναι του ανθρώπου φίλος!».

-«Λάθος σύνθημα!».

-«Εχμ, ναι ξεχάστηκα. Το σωστό σύνθημα είναι:

Ο δίκαιος αρχηγός μας,

πράττει με γνώμονα το καλό μας!».

-«Και πάλι έκανες λάθος! Να σου υπενθυμίσω πως αν κάνεις και τρίτη φορά λάθος, θα πρέπει να σε πιάσω με τα δόντια μου από το σβέρκο σου και δεν πρόκειται να το κάνω όπως το έκανε η μαμά σου!».

Ο Τοντ κομπιάζει κάπως κι αυτή τη φορά μιλά αποφασιστικά:

 -«Συκωτάκι άνοιξε!».

Ο Μπιμπικίνος σηκώνεται στα τέσσερά τους πόδια, από καθιστός που ήταν, και φανερώνει απειλητικά τα ολόλευκα δόντια του, λέγοντας:

-«Έκανες και τρίτη φορά λάθος και πρέπει να σε τακτοποιήσω!» κι έπειτα τον πλησιάζει, ενώ ο Τοντ έχει κουλουριαστεί σε μια γωνία. Μόλις είναι σε απόσταση αναπνοής, ο Μπιμπικίνος ξεχνά το βλοσυρό του βλέμμα και του ρίχνει ένα γλείψιμο, προσθέτοντας:

-«Άντε ρε μπαγάσα, σωστά το είπες το σύνθημα, αλλά επειδή ξέρω πως με δούλευες με τα στιχάκια σου, είπα να σου κάνω ένα αστειάκι κι εγώ! Θα σου πω κι ένα δίστιχο, που σε αφορά:

Ποιητής εκ του προχείρου,

έχει τη μορφή του χοίρου!».

-«Εντάξει, τρόμαξα για λίγο. Δεν πιστεύω, όμως, πως μοιάζω και με γουρουνάκι!».

-«Σε πειράζω. Πέρνα μέσα».

                                                ***

Ο Τοντ προχωράει προς τα ενδότερα και βρίσκει την γραμματέα του αρχηγού, η οποία είναι ένα πανέμορφο θηλυκό κανίς και τον ρωτάει:

-«Γεια σου Τοντ. Επειδή ο αρχηγός είναι πολυάσχολος άνθρωπος, θα πρέπει να μου πεις το θέμα, που θα συζητήσετε».

-«Γεια σου όμορφη Κλάρα. Δε ξέρω ακριβώς τι ζητάω. Πες του ίσως για το νόημα της ζωής».

-«Το νόημα της ζωής; Πολύ βαθυστόχαστος σκύλος είσαι! Θα τον ενημερώσω και μετά θα σε φωνάξω για να εισέλθεις».

Η κλάρα γυρνά το σώμα της και κατευθύνεται προς το δωμάτιο του αρχηγού κι εκείνη τη στιγμή ο Τοντ παρατηρεί την Κλάρα, που κουνά ναζιάρικα την ουρά της και σκέφτεται:

-«Να έκανα μαζί της τρελίτσες! Αλλά δεν πρέπει με την γραμματέα του αρχηγού, καθώς θα ξεσπάσει σκάνδαλο στη φαμίλια!».

                                                ***

Η κλάρα μπαίνει μέσα στο δωμάτιο και πριν διακόψει τον αρχηγό με κάποιον άλλο σκύλο, τους ακούει να μιλάνε:

-«Και που λες αρχηγέ, θα βγάλουμε τόσο λεφτά, που θα τρώμε συκωτάκι όσο συχνά θέλουμε, αν βγάλουμε την άσπρη γλυκιά σκόνη στην αγορά. Τρελαίνονται όλα τα σκυλιά για αυτήν! Τι μας νοιάζει, αν λίγο καιρό αργότερα κάποια σκυλιά τυφλωθούνε; Θα πούμε ήταν νοθευμένο το προϊόν και θα τα ρίξουμε στους παραγωγούς! Μέχρι τότε, θα έχουμε πλουτίσει!».

Ο αρχηγός, που δεν έχει αντιληφθεί την γραμματέα, απαντά:

-«Ωραίο μου ακούγεται!», μα εκείνη τη στιγμή παίρνει τη σκυτάλη του λόγου η γραμματέας:

-«Συγγνώμη για τη διακοπή, αλλά είναι ο Τοντ και μου είπε πως θέλει να σας μιλήσει για το νόημα της ζωής!».

-«Για το νόημα της ζωής; Τζακ, θα συνεχίσουμε την κουβέντα μας μια άλλη φορά! Πες του, Κλάρα, να περάσει μέσα αμέσως!».

Ο Τζακ φεύγει και ο Τοντ μπαίνει μέσα και χαιρετά τον αρχηγό, ο οποίος είναι ένα μπουλντόκ και το τελευταίο ανταποδίδει τον χαιρετισμό. Ο Τοντ μπαίνει κατευθείαν στο θέμα:

-«Ξέρεις αρχηγέ τον τελευταίο καιρό αναρωτιέμαι για το αν η ζωή είναι μόνο οι πρόσκαιρες απολαύσεις ή αν κρύβεται κάποιο βαθύτερο νόημα πίσω από αυτά που κάνουμε!».

-«Χαίρομαι Τοντ, που έχεις τέτοιες λεπτές ανησυχίες, καθώς ο αδερφός μου ασχολείται με τέτοια θέματα. Είναι γκουρού και μπορεί να σε καθοδηγήσει για να βρεις το νόημα, που ψάχνεις!».

-«Ωραία! Που μπορώ να τον βρω;».

-«Μη βιάζεσαι! Το ταξίδι για μια τέτοια αναζήτηση είναι μακρύ και απαιτεί μπόλικη υπομονή! Δεν είναι παίξε – γέλασε! Η αλήθεια είναι πως προσπάθησα κι εγώ ο ίδιος να το ακολουθήσω, αλλά δεν τα κατάφερα, αφού επέλεγα πάντα την εύκολη λύση. Όμως πιστεύω σε σένα. Ότι δηλαδή μπορείς να κάνεις τη διαφορά και να προχωρήσεις όλη τη διαδρομή!».

-«Χαίρομαι που με στηρίζεις, αλλά πως μπορώ να ξεκινήσω το ταξίδι αυτό;».

-«Ο γκουρού αδερφός μου βρίσκεται στον πάνω όροφο αυτού του κτιρίου! Νοικιάζουμε στο ίδιο κτίριο, καθώς είναι φτηνά εδώ. Πες του πως σε στέλνει ο αδερφός του!».

Ο Τοντ χάρηκε, που δε χρειάστηκε να ταξιδέψει μακριά, και, αφού χαιρέτησε τον αρχηγό, ανέβηκε στον πάνω όροφο, αλλά επειδή αλλάζουμε θεματική ενότητα, τη συνέχεια της ιστορίας θα την μάθετε στο επόμενο κεφάλαιο!

 

                                                Κεφάλαιο 2^ο

Ο Τοντ είχε φτάσει στον πάνω όροφο και μόλις μπήκε στο σαλόνι υπήρχε ένας σκύλος Δαλματίας και τον χαιρέτησε με ένα περίεργο ήχο, ο οποίος ακούστηκε σαν:

-«Γωμ, γωμ!» και ο Τοντ, επειδή παραξενεύτηκε, απάντησε:

-«Γιατί δε γαβγίζεις σαν κανονικός σκύλος; Εγώ γαβ ξέρω να κάνω!».

-«Το κλασσικό γάβγισμά αποτελεί χαμηλού επιπέδου δόνηση, ενώ το Γωμ είναι ένας από τους συμπαντικούς ήχους, που μπορεί να κάνει και το σκυλί! Δοκίμασέ το, αν θέλεις!».

Ο Τοντ προσπάθησε, αλλά έβγαλε ένα ήχο σαν γωβ, παρά σαν γωμ, οπότε το σκυλί Δαλματίας πρόσθεσε:

-«Δεν είναι εύκολο, για να το πετύχεις με την πρώτη! Ποιος καλός άνεμος σε έφερε εδώ;».

-«Ο αρχηγός μου είπε πως εδώ μπορώ να βρω τον αδερφό του, τον γκουρού».

-«Ώστε γνωρίζεις τον αδερφό του γκουρού μας! Ποιος να πω ότι τον ζητάει;».

-«Τοντ λέγομαι!».

-«Χάρηκα Τοντ. Το δικό μου όνομα είναι <Πιστός εργάτης>».

Ο <Πιστός εργάτης> έφυγε για να ενημερώσει τον γκουρού και ο Τοντ παρατήρησε πως το όνομα του σκυλιού Δαλματίας διέφερε πολύ από τα συνηθισμένα ονόματα σκύλων. Επίσης επικρατούσε μεγάλη ησυχία για λημέρι σκύλων, αν κι εκείνη τη στιγμή δεν υπήρχε άλλο σκυλί στο ίδιο δωμάτιο. Ο Τοντ περίμενε υπομονετικά, χωρίς να γαυγίζει, μέχρι να επιστρέψει το σκυλί Δαλματίας. Λίγη ώρα αργότερα, ο πιστός εργάτης ήρθε πίσω και μίλησε απευθυνόμενος στον Τοντ:

-«Μπορείς να περάσεις! Ο γκουρού σε περιμένει!».

Ο Τοντ μπήκε μέσα στο δωμάτιο, που βρισκότανε ο περιβόητος γκουρού των σκύλων. Είχε μια αγωνία για την υποδοχή που θα συναντούσε. Το δωμάτιο δεν είχε πολύ φως, αλλά διέκρινε ένα σκυλάκι να κάθεται πάνω σε ένα μαξιλάρι με κλειστά τα μάτια του. Η ράτσα του ήταν άγνωστη. Ο Τοντ προχώρησε σκύβοντας το κεφάλι και παίρνοντας θέση υποταγής κι αφού το μικρό σκυλάκι, άνοιξε τα μάτια του και τον μύρισε, ξεκίνησε ο παρακάτω διάλογος:

-«Άκουσα σε στέλνει ο αδελφός μου».

-«Ναι, μου μίλησε με τα καλύτερα λόγια για εσάς! Του είπα πως τον τελευταίο καιρό αναρωτιέμαι αν έχουν νόημα όλα αυτά που κάνω, όπως η καθημερινή αναζήτηση τροφής, η αποφυγή του μπόγια, τα ραντεβού με τις σκυλίτσες. Δεν γνωρίζω ποιο είναι το βαθύτερο κίνητρο των πράξεων μου κι αυτό αναζητώ. Θέλω να βρω το νόημα της ζωής».

-«Χαίρομαι, που έχεις τέτοια ερωτήματα. Καταρχήν να σου πω πως το νόημα της ζωής είναι διαφορετικό για κάθε ράτσα σκύλου, αλλά μπορεί να συνοψιστεί ως εξής:

Να βελτιώνεσαι συνέχεια σε ό,τι κι αν κάνεις!

Έτσι για παράδειγμα, αν είσαι Σέτερ, τότε σκοπός σου είναι να γίνεις όσο το δυνατόν καλύτερο κυνηγόσκυλο, καθώς τα σκυλιά αυτής της ράτσας δε φοβούνται το νερό, είναι αρκετά έξυπνα και αντέχουν τις χαμηλές θερμοκρασίες, ενώ αν είσαι Κόκερ Σπάνιελ, τότε σκοπός σου είναι να γίνεις όσο πιο συντροφικός σκύλος μπορείς. Επιπλέον, για τα Μπλάντχαουντ χρειάζεται να γίνουν όσο το δυνατόν καλύτεροι ιχνηλάτες μπορούνε, καθώς έχουν 220 εκατομμύρια οσφρητικά κύτταρα, σε αντίθεση με τους ανθρώπους, που έχουν μόλις 5 εκατομμύρια. Ένα άλλο παράδειγμα είναι το κανίς, το οποίος μπορεί να συμμετέχει σε διαγωνισμούς ομορφιάς ή σε τσίρκο και γι’ αυτό πρέπει να προσέχει ιδιαιτέρως την εμφάνισή του, αλλά και παράλληλα να κάνει τους ανθρώπους να γελάνε. Για να μιλήσω για σένα, καθώς είσαι τζακ ράσελ τεριέ, χρειάζεται να βελτιώσεις είτε τις ικανότητές σου στο κυνήγι είτε τις κοινωνικές δεξιότητες με τους ανθρώπους».

-«Μα πώς να τα κάνω αυτά; Για να κυνηγώ, θα πρέπει να είμαι στην εξοχή, κι όχι στην πόλη, αλλά εκτός αυτού για να βελτιωθώ στην κοινωνικότητά μου, θα πρέπει να με υιοθετήσει κάποια οικογένεια κι εγώ είμαι αδέσποτο!».

-«Να προσθέσω πως πρέπει να αποκτήσεις και υπομονή; Κανένα σκυλί δεν έπιασε το λαγό στην πρώτη του προσπάθεια ή δεν ανίχνευσε το θήραμά του από την πρώτη στιγμή, που ασχολήθηκε με την ιχνηλάτηση. Θα μπεις σε ένα πρόγραμμα σταδιακά!».

-«Θα μου λύσεις μια απορία; Εσύ τι ράτσα είσαι;».

-«Εγώ ανήκω στη φυλή Σι τζου και η καταγωγή μου είναι από το Θιβέτ. Τα σκυλιά αυτής της ράτσας χρησιμοποιούνταν σε σπίτια και σε μοναστήρια για να διώχνουν τα πνεύματα του διαβόλου! Γι’ αυτό το λόγο έχω γίνει δάσκαλος αυτού του μονοπατιού, καθώς το ένστικτό μου με καθοδηγεί και μου δείχνει τι να κάνω. Τώρα, θα μιλήσεις με τον πιστό εργάτη και θα σου δώσει κάποιες ασκήσεις διαλογισμού, οι οποίες θα σε βοηθήσουν να πετύχεις το στόχο σου!».

-«Όπως το να γαυγίζω με τον ήχο Γωμ;».

-«Ναι, έτσι ακριβώς!».

-«Μια τελευταία απορία:

Το όνομα του σκυλιού, που με υποδέχτηκε είναι περίεργο. Δεν είναι συνηθισμένο, όπως Κανέλος ή Πάκο. Γιατί αυτό;».

-«Ναι, τα ονόματα που δίνουμε στους μαθητές του μονοπατιού αποτελούν μέρους της υπόστασής τους, αλλά και της ουσίας τους, που πρέπει να δουλέψουνε! Έτσι εύκολα καταλαβαίνει κανείς πως ο πιστός εργάτης, χρειάζεται να δουλέψει πάνω στην Πίστη του, αλλά και στην εργατικότητα του».

-«Ωραία! Θα αρχίσω να δουλεύω!», είπε ο Τοντ και έφυγε από το δωμάτιο του γκουρού και ρώτησε τον πιστό εργάτη για τις οδηγίες διαλογισμού.

Διαβάστε και το επόμενο τελευταίο κεφάλαιο για να μάθετε τι απέγιναν οι ήρωες αυτού του διηγήματος!

 

                                                Επίλογος

Ο Φοξ συνέχισε να ζει στο δρόμο και να αλητεύει μες την πόλη. Το ντόπερμαν, που πέρασε στην αρχή της ιστορίας, δεν στένεψε το κρανίο του και δεν τρελάθηκε, καθώς αυτός είναι ένας μύθος, αλλά απέτρεψε πολλούς κλέφτες από το να εισέλθουν στο σπίτι της οικογένειάς του και παράλληλα έγινε πατέρας. Ο Μπιμπικίνος έχασε όλα τα τρόφιμα-  κόκκαλά του σε στοιχήματα σκυλομαχίας και γι’ αυτό αναγκάστηκε να δανειστεί από την φαμίλια-αγέλη για να ορθοποδήσει και να σταματήσει οριστικά το τζόγο. Τα χρέη τα αποπλήρωσε κι αποσύρθηκε από την ενεργό δράση της φαμίλιας κι ασχολήθηκε επαγγελματικά με το πλέξιμο. Η Κλάρα παρέμεινε γραμματέας και κρυφή ερωμένη του αρχηγού της αγέλης. Ο αρχηγός συνέχισε να διοικεί τη φαμίλια και στα γεράματά του αποσύρθηκε κι άφησε στη θέση του τον πρωτότοκο γιο του. Ο πιστός εργάτης έμεινε στο μονοπάτι μέχρι τον 5^ο χρόνο της ζωής του, αφού τότε ερωτεύτηκε μια σκυλίτσα κι εξαφανίστηκε! Ο γκουρού έμεινε πιστός στις αξίες του μονοπατιού του κι όταν το σώμα της σκυλίσιας μορφής έπαψε να υπάρχει, συνέχισε το αέναο ταξίδι της εξέλιξης και μετεμψυχώθηκε σε αγελάδα – γκουρού. Τέλος, ο Τοντ μετά από ένα χρόνο συνεχόμενης εξέλιξης μέσα στο μονοπάτι, τον βρήκε μια οικογένεια και συνέχισε να βελτιώνει τις ικανότητες του στο κυνήγι, καθώς ο μπαμπάς της συγκεκριμένης οικογένειας ήταν κυνηγός, αλλά βελτίωσε και τις κοινωνικές του δεξιότητες, καθώς η οικογένεια είχε ένα μικρό αγοράκι.

                                                Τέλος

Μοσχόπουλος Γεράσιμος 14/02/12 16:35μμ.