"Αργοναύτισσα":Ποίημα

Θεσσαλονίκη  6 Οκτωβρίου 2015


Στις γυναίκες που σ έψαξα, πουθενά δεν σε βρήκα.
Κορμιά άντυτα ή και γυμνά που προσπάθησαν να με κάνουν να ξεχαστώ.
Ευτυχώς ξεκαλουπώθηκα από κεί.
Δυστυχώς ακόμη ονειρεύομαι, γαντζωμένος σε κάτι που δεν γνώρισα.
Νάσαι, αερικό και όλα αυτά να τα φαντάστηκα ?  
Ξέρω, ότι θα ξαναρθείς. Όταν πέσουν πάλι αυτοί, οι δίδυμοι πύργοι σου.
Εμένα με βολεύει να σε συναντώ, στα όνειρα μου.
Εκεί, που δεν μπορείς τίποτα να μου αρνηθείς.
Εκεί, που οι φωνές των άλλων δεν με τεμαχίζουν, εκεί πού όλα είναι λευκά και όταν έρχεσαι, γίνονται γαλάζια.
Κι όταν φοράς εκείνο το κριάρι επάνω σου, τότε είναι που μοιάζεις με Αργοναύτισσα.  Μου αρκεί η μυρωδιά από το φως, έστω κι αυτό που νομίζεις ότι μου κρύβεις.
Γελάς, όταν με διαβάζεις. Όταν τα δάχτυλα σου, ψαχουλεύουνε τα χείλη μου.
Μην περιμένεις τις λέξεις. Είναι μαγεμένες. Θάρθουνε μετά, με  πολύ θόρυβο
Έτσι μου λές.
Μη φύγεις ακόμα.
Τίποτα άλλο, δεν θέλω.


Ντίνο Κανάσκι