2 ποιήματα από την Κική Μπουρδάκου

"Η νέα μου Ιθάκη"

Σ΄ έψαχνα  μες τη σιωπή

στο πύκνωμα της νύχτας,

σουραύλι ηχούσε ο λυγμός

σαν μάβιζε το δείλι.

Μίλια δακρύων κύματα

σκιρτούσε τ’ ακροθαλάσσι,

απόπειρα παρηγοριάς

ορμήνια – ικεσία.

Στα μάτια σου τα γαλανά

ν’ απλώσω τα πανιά μου

να ταξιδέψω σ’ άπατα νερά

με την ανάσα σου στη πρύμνη.

Και σαν θα φτάσω στη στεριά

στη νέα μου Ιθάκη,

να πιω νερό να ξεδιψάσω

στη κρήνη, τη γλυκιά

του Ποσειδώνα αγαπημένη.

Κική Μπουρδάκου

"Έκσταση"

Πέπλα και μπρισίμια πολύχρωμα
σε χαρέμια ανατολίτικα
κορμί λιγωμένο από έρωτα
στων νυχτών τις πούλιες
απαύγασμα ηδονής
σάρκας πυρακτωμένης
φτάνοντας στων αηδονιών την έκσταση
σβήνει στα κυματιστά νερά της χαραυγής
υφαίνοντας κλωστές ελπίδας
στο συναπάντημα της νέας μέρας.

Κική Μπουρδάκου