Κρυστάλλινα όνειρα:Ένα ποίημα από τον Μοσχόπουλο Γεράσιμο.

Τα όνειρά μας σπάσανε

τα θρύψαλα μια μπόρα,

το νόημα, το χάσαμε,

βιβλίς μου σαρκοβόρα.

Εύχομαι σαν το γαίμα μου

γλυκό κρασί θα γίνει,

θα κάνω μ’ ένα γνέμα μου

την δίψα σου να σβήσει.

Σαν ρόδο ‘γω σε μύρισα,

μα έχεις και αγκάθι,

στο άνθος σου ψυθίρισα:

-«Με πόνεσες αγάπη».

Τολμώ ξανά το ρίσκο μου,

πετώ πάλι τα ζάρια,

σ’ αναζητώ Ιβίσκο μου

στου έρωτα τα χνάρια.

Σα μάγος παίρνω σέπαλα

του μαραμένου κρίνου,

σκαρώνω φρέσκα πέταλα

ενός ίουλου πρίνου.

Μοσχόπουλος Γεράσιμος

01/08/12    

Αθήνα