Ο εναρκτήριος λόγος της ποιήτριας Ανδρομάχης Διαμαντοπούλου Φιλιππίδου στο φεστιβάλ Δήμου Θάσου 2014 στον χώρο του Αρχαιολογικού μουσείου Θάσου

ΟΙ ΣΥΝΔΗΜΙΟΥΡΓΟΙ ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ.                                                           

Θάσο! Φυλακτό απ΄ του Θεού το στήθος ξεπετάχτηκες

Στην άκρη του Αιγαίου Ακουμπισμένη.

 

Δεν χρειάζεται να μιλάμε για τη Θάσο

Την Θάσο χρειάζεται μόνο, να την αγαπάμε

Όχι μισά, όχι λειψά, ούτε με σκοπιμότητα

Με όλη την καρδιά, ξέχειλα και απόλυτα

Η Θάσος ζητάει την Αγάπη μας…

Μας χρειάζεται σήμερα, πιο πολύ από ποτέ, να παραμείνουμε ενεργοί πολίτες, φωτεινά κύτταρα της.

Γιατί η Θάσος ή αλλιώς Δάσος, είναι ότι μας έχει απομείνει…

Ναι, σήμερα για άλλη μια φορά αγγίζουμε το μαρμαρολαξεμένο σώμα της

με Αγάπη, γιατί πείτε μου στ’ αλήθεια πείτε μου, μήπως και αυτό το Φεστιβάλ που τώρα δα όλοι μαζί ανοίγουμε, δεν είναι ένα Φεστιβάλ Αγάπης για το νησί μας, μιας και στο μεγαλύτερο μέρος του στηρίζεται και πάλι στην γεννεσιουργό δύναμη του Εθελοντισμού.

Ευχαριστώ, για την μεγάλη τιμή που μου κάνετε ''ολα αυτά τα χρόνια να ανοίγω με τα λόγια μου το Φεστιβάλ Δήμου Θάσου.

Και να, δείτε ανοίγει μέσα στα χέρια μας το Φεστιβάλ σαν όστρακο και μας  προσφέρει  μαργαριτάρια…

Φλουρί Κωνσταντινάτο η πανσέληνος στη Θάσο

Μας κερνά καλοκαιριού κουφέτα …

Και είναι πρώτο μαργαριτάρι, η ακούραστη μουσικός που εδώ και χρόνια δονεί όλο το νησί μας μουσικά η κυρία Πελαγία Αναγνωστάκη αλλά και η κόρη της Αργυρή Παπαλάσκαρη ζωντανή της συνέχεια, είναι και αυτή μαργαριτάρι, υπάρχει ακόμα ένας αφανής ήρωας που ποτέ δεν χειροκροτήθηκε ως τώρα ένας ήρωας  όλου του συντονισμού, του άγχους της παραμικρής λεπτομέρειας και δεν είναι άλλος από τον άντρα της Αντώνη Παπαλάσκαρη.

Άλλα πολύτιμα και ακριβά μαργαριτάρια αυτού του φεστιβάλ είναι και τα παιδιά μας τα παιδιά της Δημοτικής Χορωδίας, αυτά τα παιδιά που ακόμα και στην περίοδο των εξετάσεων αντιμέτωπα με την τράπεζα θεμάτων, αιμάτων και θυμάτων στελέχωσαν με πείσμα αυτόν το θεσμό ανελλιπώς και είναι σήμερα αλώβητα όλα εδώ καθώς επίσης και η Δημοτική Χορωδία των μεγάλων που είναι πάντα άλκιμοι εδώ.

Για όλους αυτούς ζητάω ένα θερμό θερμό χειροκρότημα

Εμείς οι Θάσιοι είμαστε πλούσιοι έχουμε στα χέρια μας, το νησί του Ονείρου το νησί των Σειρήνων

Ολάκερη η Θάσος είναι το οικόπεδό μας!

Ας δώσουμε όλοι την Ψυχή μας

Να ξημερώσει ένα Νέο Αύριο

Δίχως τίτλους, δεν τους χρειαζόμαστε.

Ο τίτλος του ευπατρίδη και του φιλέλληνα

Είναι ο πιο υψηλός τίτλος, μας φτάνει.

Και είναι τώρα που όλοι μας πρέπει να νιώσουμε και ευπατρίδεις και φιλέλληνες δεν χρειαζόμαστε ξένη βοήθεια χρειάζεται εμείς οι ίδιοι να αγαπήσουμε αυτά τα ιερά χώματα με πάθος!

Η Ελλάδα θα ξαναγεννηθεί από τις στάχτες της

Γιατί «Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει»

 Αγάπη είναι : η καύση της καρδιά μας για την πατρίδα μας .

Όσο ακόμα καίει το κερί η Ελπίδα παραμένει Ζωντανή.

Όλοι μαζί θα ανοίξουμε την δίοδο θα σταματήσουμε να μηρυκάζουμε τη θλίψη, όλοι μαζί θα κλείσουμε δυνατά την πόρτα στην αδιέξοδη κατάθλιψη

Θα διώξουμε το Δάκρυ με Δάκρυ απ’ τα μάτια μας

Θα στάξουμε πνεύμα απ’ το πνεύμα μας.

Ποιώντας τέτοιες συναντήσεις σαν αυτή εδώ απόψε σε αυτόν τον υπέροχο μοναδικό χώρο τον φορτισμένο από το ρίγος και την αίγλη του ένδοξου παρελθόντος

Όταν ο ήλιος δύει τα λουλούδια μοιάζουν σα να χάνουν τα χρώματά τους αλλά δεν είναι έτσι …

Δεν χρειάζεται να δημιουργήσουμε τον κόσμο, να τον φωτίσουμε μονάχα χρειάζεται, δε χρειάζεται να είμαστε δημιουργοί αλλά συνδημιουργοί

Οι συνδημιουργοί της Χαράς της Γαλήνης  και της Ελπίδας

Σήμερα θα μοιραστώ μαζί με όλους εσάς ένα κομμάτι ζωντανής και αναπάντεχης ελπίδας ένα αληθινό θείο δώρο για την Θάσο, την Θάσο μας

Κάτι πολύ υψηλό και όμορφο γεννήθηκε ολοκληρώθηκε μόλις χτες πάνω στο νήμα αυτού του φεστιβάλ αναπήδησε από τη μεγάλη δύναμη του ποιητικού λόγου

Η ποίηση, λόγος για πολλούς εξοστρακισμένος έβγαλε αυτήν τη φορά από πάνλευκο όστρακο τριών ψυχών που Αγαπάνε πολύ την Θάσο δίχως καν να είναι Θάσιοι μια ιερή πνευματική παρακαταθήκη για τις επόμενες γενεές των παιδιών της Θάσου ένα CD αγάπης για το νησί μας με τραγούδια αφιερωμένα στη Θάσο το cd αυτό δεν πουλιέται χαρίζεται μαζί με την ιερατική ευχή του πατέρα μου στα τέκνα του οι συντελεστές αυτής της θείας γέννας είναι ο πατέρας μου  και πνευματικός πατέρας επί 50 χρόνια πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Διαμαντόπουλος του οποίου η Ελληνοπρεπή και Ελληνοκεντρική ποίηση συγκίνησε αναπάντεχα την ψυχή του μουσικοσυνθέτη από την  Αθήνα Μάριου Καπνιά και του αοιδού νομικού κυρίου Δημητρίου Μιχάκη κανείς δεν ήξερε κανέναν, κανείς δεν ζήτησε από κανέναν απλά οι ψυχές συγκοινωνούντα δοχεία επικοινώνησαν και κάναν την ποίηση τραγούδι ένα τραγούδι που ευελπιστούμε στο επόμενο φεστιβάλ να ακούγεται από άκρη σε άκρη τόσο από τις χορωδίες μας όσο και από το στόμα των παιδιών στα σχολεία

 

Ο λαός μου είναι ο  περιούσιος λαός του Θεού.

Η φυλή μου πρώτη Φιλενάδα με τη λογική                           

ο Λόγος μου λόγος ανθρώπου ομοούσιος Θεού

Κι εγώ ερωτευμένος την λαλιά μου την ελληνική

 

Αυτός είναι ο πυρήνας της ελληνοκεντρικής ποίησης του πατέρα μου συνοψισμένος σε 4 αράδες.