Θεωρητικά,
σίγουρα το είχε διδαχτεί,
αλλά
στην πραγματικότητα
ήταν ανυποψίαστη
ότι τα όνειρα
είναι κυρίως
σχολαστικοί αριθμομνήμονες,
ορκωτοί λογιστές
στους ισολογισμούς,
αδέκαστοι
και στην απόδοση των κεφαλαίων.
Μικρή
έκπληκτη
διαπίστωνε ότι η μάνα της
ήξερε
κάθε στιγμή επακριβώς
πόσα ζευγάρια κάλτσες
πόσα πιάτα
είχε για πλύσιμο.
Μη μου μαθαίνεις να μετρώ με αριθμούς.
Μάθε με να λογαριάζω με μέρες αδειανές από αγάπη.
Μετά
άρχισε και αυτή
να λογαριάζει
και να απαριθμεί
στους πόσους μήνες ο πόθος γίνεται οικειότητα
στα πόσα μου να κάνω το παιδί
από πότε έχω να πλύνω τις κουρτίνες.
Και τώρα
πώς να μην παραδεχτεί ότι
τις νύχτες
τα όνειρα
με μνήμη τραπεζικού λογαριασμού,
ελέγχουν
και καταμετρούν
μέχρι κεραίας
ποσό κατάθεσης – ποσό ανάληψης,
κοστολογούν
και στρογγυλοποιούν
αλάνθαστα.
Άτοκη εν τέλει η κατάθεση ζωής.
Καμία απόσβεση.
Κανένα απόθεμα ψυχής.
Χώρια οι κρατήσεις.
Είναι άκαιρο πια
να διδάξει στην κόρη της
εμπειρικά
οικιακή οικονομία.
Δήμητρα Κουβάτα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου